milcząc

Wiadomość

datura · #1 Post autor: **datura** » 08 sie 2022, 03:07

stapiam się ze ścianą
zostaję powierniczką jej ciszy

dotykam czule spękań
gdzie ukryłeś
nasiona słów

dźwięki kiełkują pod palcami
wspinają się ku słońcu
łaskocząc w język

wypuszczam pierwsze słowa
rozkwitam zdaniami

proszę usiądź obok
odetchnij w ich cieniu

#2 Post autor: **eka** » 09 sie 2022, 16:58

Tyle w tej ciszy dźwięków...

W milczącej ścianie:

datura pisze: ↑
08 sie 2022, 03:07
nasiona słów

dźwięki kiełkują pod palcami
wspinają się ku słońcu
łaskocząc w język

Niesamowity obraz łaskoczących roślinogłosek, no mega! Wchodzą w podmiot, ciągną go w stronę słońca. Sprawiają, że tworzy słowa, zdania, przyjazny cień dla siewcy.
Jak czarnoleska lipa...

Świetny wiersz!

szczepantrzeszcz · #3 Post autor: **szczepantrzeszcz** » 12 sie 2022, 11:24

Milczenie brzmi trochę inaczej.
Napisałaś o trzy słowa za dużo.

Poza tym, dobry wiersz.

datura · #4 Post autor: **datura** » 16 sie 2022, 17:23

eka pisze: ↑
09 sie 2022, 16:58
Tyle w tej ciszy dźwięków...

W milczącej ścianie:
datura pisze: ↑
08 sie 2022, 03:07
nasiona słów

dźwięki kiełkują pod palcami
wspinają się ku słońcu
łaskocząc w język
Niesamowity obraz łaskoczących roślinogłosek, no mega! Wchodzą w podmiot, ciągną go w stronę słońca. Sprawiają, że tworzy słowa, zdania, przyjazny cień dla siewcy.
Jak czarnoleska lipa...

Świetny wiersz!

Dzięki wielkie, podoba mi się Twoja interpretacja!

datura · #5 Post autor: **datura** » 16 sie 2022, 17:26

szczepantrzeszcz pisze: ↑
12 sie 2022, 11:24
Milczenie brzmi trochę inaczej.
Napisałaś o trzy słowa za dużo.

Poza tym, dobry wiersz.

Dzięki, które słowa są nadmiarowe?

szczepantrzeszcz · #6 Post autor: **szczepantrzeszcz** » 17 sie 2022, 15:17

datura pisze: ↑
08 sie 2022, 03:07
zostaję powierniczką jej ciszy

Wyrzuciłbym jej... ale to taka Szczepanowa obsesja. Szczepan nie lubi zaimków, zwłaszcza osobowych.

datura pisze: ↑
08 sie 2022, 03:07
wspinają się ku słońcu

wystarczy "ku słońcu", będzie prościej i wyrzucisz drugie "się", które trochę przeszkadza.

datura pisze: ↑
08 sie 2022, 03:07
proszę usiądź obok

Zrezygnowałbym z "proszę". Twój wiersz jest prośbą i słowo wydało mi się zbędne.

#7 Post autor: **tabakiera** » 17 sie 2022, 20:56

Czasem przy dużej traumie drugi człowiek jest jak ściana i trzeba dużo cierpliwości, łagodności i empatii, by wyzwolić kłębiące się w nim słowa i myśli, by pomóc im dojrzeć i ulecieć.

Bywa, że te słowa uwalniają się z ust drugiego człowieka.

Bardzo obrazowa metaforyka i bardzo zmęczył mnie ten tekst, ale to dobrze o nim świadczy.
Po prostu przypomniał mi pewne doświadczenie, które do łatwych nie należało.