bliskość

[marta zoja]

przesypuję piasek w klepsydrze
pomiędzy jednym a drugim dotykiem
zamieniam całą wieczność w dzień

na opuszkach moich palców pozostałeś
westchnieniem odgłosy tęsknot w samotności
podważają miłość symbolami cierpliwość

zagłusza bijące serce zaklinania codzienności
drżę gdy zasypiam bo wtedy patrzysz na mnie
nie wiem co widzisz gdy ja śnię na jawie

odnalezioną przyszłość zasuszoną między stronami
jak kwiaty w zielniku przeżyć ozdrowieńca
daną tu bez teraz fizycznie i bezpiecznie

w szczęściu w pogodzie i niepogodzie w tańcu
w muzyce naszej legendzie mapy ciała i duszy
grasz tam oberki i mazurki przez pokolenia

tchnę życie w każde słowo zasłyszane wierszem

[eka]

tchnę życie w każde słowo

O, świetny fragment!
Marzenie. Wielkie, kuszące, najważniejsze dla każdego piszącego, prawda?
Wymiar najwyższy.

Pozdrawiam.

[lczerwosz]

A ja się gubię w tym tekście, gdzie układ zwrotek i linijek narzuca czytanie i wiąże nielogicznie oderwane zdania.
Pozostaje bardzo uważnie czytać, stawiać w rozumie kropki i przecinki i oddychać, gdy potrzeba chwilę pomyśleć. Autor poszedł na łatwiznę, mięska nie dzieli się na paski co trzy centymetry, to kości wyznaczają rozbiór, inaczej mamy
chabaninę.

przesypuję piasek w klepsydrze
pomiędzy jednym a drugim dotykiem
zamieniam całą wieczność w dzień

na opuszkach moich palców pozostałeś westchnieniem
odgłosy tęsknot w samotności podważają miłość
symbolami

cierpliwość zagłusza bijące serce <-- tu nie wiem wcale, czy powinno być serce zaklinania codzienności, czy nie wkradł się błąd
zaklinania codzienności
drżę gdy zasypiam bo wtedy patrzysz na mnie
nie wiem co widzisz
gdy ja śnię na jawie odnalezioną przyszłość
zasuszoną między stronami jak kwiaty w zielniku

przeżyć ozdrowieńca <-- tu też się gubię
wolą?, cierpieniem?, chorobą? czym przeżyć? Jeśli kogoś można czymś przeżyć, czytam: żyć od niego dużej daną tu bez teraz fizycznie i bezpiecznie <-- co jest dane tobie, nam bez czasu teraźniejszego
i jednocześnie fizycznie i bezpiecznie

w szczęściu w pogodzie i niepogodzie
w tańcu w muzyce naszej legendzie mapy ciała i duszy
grasz tam oberki i mazurki przez pokolenia

tchnę życie w każde słowo zasłyszane wierszem

Można to czytać bez rozumienia zdań, gdy się rwą i mieszają. Pojedyncze słowa i ich zestawienie ma także znaczenie i działa, zwłaszcza podświadomie, co dla wielu wierszy bywa techniką przekazywania, zwłaszcza tego, czego nie da się napisać. Co działa na emocje a nie na rozumienie.

[marta zoja]

Dziękuję eka za wyróżnienie tych słów...
lczerwosz podoba mi się Twój układ mojego wiersza i to podsumowanie. Ciekawe bardzo, jak odbierasz to, co napisałam, do mężczyzny?! Pozdrawiam serdecznie mz

[lczerwosz]

Ja bym go:

przesypując piasek w klepsydrze
pomiędzy dotykiem jednej a drugiej chwili
zamieniam dni w wieczność

odgłosy tęsknot są ledwie westchnieniem
pozostałeś mi tylko na opuszkach palców
cierpliwość symbolem miłości

codzienność zagłuszam mocnym rytmem
zaklinam a potem drżę cała gdy zasypiam
bo patrzysz jak śnię bezwstydnie tak na jawie

a ty w pogodzie i w tańcu w muzyce
palcem po mapie duszy i ciala
grasz mi oberki mazurki walce

odnalezioną przyszłość zasuszoną między stronami
jak kwiaty w zielniku jak podarunek dla ozdrowieńca
lecz dany mi bez tu i bez teraz

już zaraz tylko tchnę życie
to nasza legenda sam powiedz
czy nic od ciebie nie usłyszę

ale powstał mi kicz. Skupiłem się na odmiennym rozumieniu uczuć. Mówisz do mężczyzny i nawet on odpowiada po swojemu, pewnie stwierdzi, że wszystko jest w porządku, radość. A ty nie widzisz w takim pożyciu sensu. Ja dziś to doskonale odczuwam, ale potrzebowałem kilkudziesięciu lat by zrozumieć. Może mężczyźni dojrzewają emocjonalnie nieco później. Po prostu. Jeśli zdążą przed emeryturą, ich partnerki osiągną nirwanę.