narcyzm

[marta zoja]

nie wiem jak z tobą rozmawiać
przecież nie czekasz
wiesz że przegram
z samą sobą

na nic moje modlitwy
wyszeptywane
na bezdechu

unikam dużych fragmentów życia
by przez chwilę usłyszeć swoje imię
bez całuję cię

powyginałam palce do bólu
stoję wpatrzona w nicość
różnych niedopowiedzeń

co chcesz usłyszeć
bym znikła

[lczerwosz]

nie wiem jak z tobą rozmawiać
przecież nie czekasz <--nie czekasz na przegraną czy nie czekasz na PLkę. A może partner PL-ki nie czeka na jej akcję/reakcję, tylko peroruje, działa, jakby świat nie istniał, tylko on. A ona się zamota, uzależni, będzie prosić.
wiesz że przegram
z samą sobą <-- a może sama ze sobą, z w połączeniu z s

na nic moje modlitwy
wyszeptywane
na bezdechu <-- na bezdechu nie da się szeptać, ale można krzyknąć nawet, po czym skończy się powietrze, to fizyka, a w sensie poetyckim bym usuną słowo wyszeptywane, może coś innego można z modlitwą, odmawiane?

unikam dużych fragmentów życia
by przez chwilę usłyszeć swoje imię
bez całuję cię <-- pewnie chodziło o usłyszenie imienia PL-ki bez uzupełnienia lub zakończenia słowami "całuję cię", ale to niejasne sformułowanie, a nie daje wieloznaczności tak upragnionej w wierszu. Cała zwrotka wydaje mi się sprzeczna. Spróbuję wyjaśnić. PL-ka unika dużych (tzn długich) fragmentów, i albo jest to poświęcenie po to, by usłyszeć swoje imię, bo to jej sprawi przyjemność (dla uproszczenia). Wtedy imię bez pocałunku jest nielogiczne.
Albo unika fragmentów, bo ma dosyć swojego partnera i woli nie wspominać tych miłych chwil, wypiera je, nie chce sie nimi już cieszyć. Jest pogniewana, chociaż pozostaje w zatruwającej relacji. W ten sposób partner mówi do niej "technicznie i administracyjnie", nie jak do ukochanej, ale jak do osoby znajomej, a nawet obcej, bez zabarwiania swoich słów emocjonalnym sformułowaniem "całuję cię", co wydawałoby się PL-ce nieszczere, a może i zakłamane.
Interpretacja druga jest logiczna, ale jeśli taka ma być ta relacja PL-ki z partnerem, to bym to radził napisać inaczej.
Może, ale to niezobowiązująca moje (nad)interpretacja:
unikam całych fragmentów życia
by nie słyszeć
że mnie całujesz
gdy czegoś chcesz
albo
unikam całych fragmentów życia
gdy mnie całujesz
bo czegoś chcesz

powyginałam palce do bólu
stoję wpatrzona w nicość
różnych niedopowiedzeń <--tu potwierdza mi się ta druga wersja, gorzej jest niż lepiej. Dalej też. Chodzi o narrację, nie o zapis wiersza.

co chcesz usłyszeć
bym znikła <--to dobre, dramatyczne zakończenie

Bardzo zamyśliłem się nad podobieństwem klimatów. Tu i gdzie indziej.
Technicznie - przemyśliwam małe zmiany, czasem za dużo słów, moim zdaniem, przyjdę później.
22:30 Byłem, dopisałem na niebiesko.
Pozdrawiam serdecznie

[Alek Osiński]

unikam dużych fragmentów życia
by przez chwilę usłyszeć swoje imię

To chyba kluczowy dwuwers dla wiersza
- otwiera przestrzeń, ale i nakłada ograniczenia.

Pozdrawiam

[Marcin Sztelak]

Faktycznie przydałbyby się pewne skróty, mam wrażenie nadmiaru.

Pozdrawiam.