przednówek

Wiadomość

mirek13 · #1 Post autor: **mirek13** » 19 lut 2019, 10:46

nakarm
bo podobno przez żołądek do serca
przemieszczasz się czasem

brak odwrotnego kierunku
więc nie trawię
złych myśli i wspomnień
złogów
skał osobistego gołoborza

musi być lepiej
połknę jeszcze parę kamieni
i nigdy nie będę głodny

świata który zatyka trzewia
oszukuje czas
lebiody
szczawiu
świeżych pokrzyw

Marcin Sztelak · #2 Post autor: **Marcin Sztelak** » 20 lut 2019, 15:07

No nie wiem czy przednówek... Charakterystyczna goryczka w udanym wierszu.

Pozdrawiam.

Alek Osiński · #3 Post autor: **Alek Osiński** » 21 lut 2019, 15:10

mirek13 pisze: ↑
19 lut 2019, 10:46
nakarm
bo podobno przez żołądek do serca
przemieszczasz się czasem

brak odwrotnego kierunku
więc nie trawię
złych myśli i wspomnień
złogów
skał osobistego gołoborza

musi być lepiej
połknę jeszcze parę kamieni
i nigdy nie będę głodny

świata który zatyka trzewia
oszukuje czas
lebiody
szczawiu
świeżych pokrzyw

No, ciekawy wiersz, aż mnie naszły pewne refleksje.

"Nakarm" - zaczyna się wręcz wezwaniem do kogoś
pewnie jakiejś towarzyszki życia do zaspokojenia
potrzeb - wydaje się cielesnych czy też szerzej zmysłowych
gdy w drugim akapicie następuje jakby negacja
możliwości zaspokojenia potrzeb duchowych. Pil wyraża
przekonanie, że jest w stanie dostrzec tylko ich
ciężary i ograniczenia - owe złe myśli i złogi
i przekonanie że tylko one, może z braku laku,
zaspokoić są w stanie jego głód.

Natomiast końcówkę, imo, można czytać dwojako:
albo pozytywnie - jako pragnienie przejścia na zieloną stronę
mocy i co za tym idzie mniej ciężkostrawną dietę
albo wręcz odwrotnie: jako podkreślenie mizernej
wagi i wartości odżywczej czczych zabiegów, językowych pewnie
albo też nieuniknionego braku zrozumienia "zielony język"

Pozdrowienia.

Hosanna · #4 Post autor: **Hosanna** » 21 lut 2019, 21:45

dla mnie to wiersz do życia

ono musi nakarmić swoje istoty

jeśli nakarmi je (na przednówku) tylko kamieniami

nie będzie kochane
bo kochać mogą tylko żywe istoty
a te dopiero w grobie żywią się kamieniami

w tej interpretacji to zagrzewanie się do boju aby przetrwać przednówek który zawsze grozi smiercią

ale
możliwe też, że to wiersz o umierającej .. starej miłości
druga strona juz nie pokazuje uczuć
pozostanie z nią jest rozpaczliwym aktem przyzwyczajenia
nie daje już cudownych darów jakie daje miłość

w końcu
w tym nie nakarmionym czyjąś miłością kimś - jego miłość też umiera
a gdy umiera umiera tez jego duchowa istota
i odtąd już nie będzie potrzebować miłości
bo martwi jej nie potrzebują

i wtedy ten wiersz jest błaganiem o miłość

mirek13 · #5 Post autor: **mirek13** » 23 lut 2019, 08:17

Miło Was widzieć, i czytać ciekawe komentarze i interpretacje.
Niemniej muszę się przyznać, że nie jestem zadowolony z tego wiersza.
Sama proza mi ostatnio wychodzi, więc postanowiłem popoetyzować.
Niemniej pisanie trochę na siłę i bez poetyckiej weny, nie daje iskry.
Ot, rzemiosło...
Dzięki.

Jana · #6 Post autor: **Jana** » 25 lut 2019, 09:02

EdwardSkwarcan · #7 Post autor: **EdwardSkwarcan** » 27 lut 2019, 12:11

I co dalej, bo nie skończyłeś!
Bo na początku zbędne - niczym proteza dwunożnemu.

Przecież Ty nic nie powiedziałeś w tym gołosłowiu.
Czytam go tak- koniec świata bez przyczyn.