***

[Lucile]

Po co nam było rozjeżdżać się po świecie;
całować Ston of Eloquence,
wkładać dłoń w Bocca della Verita,
wystarczyło powiedzieć, że mieszkasz przy tej samej ulicy.

[pallas]

Widać słowa mogą dużo. Można mieszkać przy tej samej ulicy i się w ogóle nie znać, a można wyjechać i dopiero się poznać.
Można również mieć coś przy sobie, a tego nie znaleźć, bo to co ukryte na wierzchu najtrudniej jest odnaleźć.
Mnie zastanawiają tę włoskie słowa - mają może informować też, że obce chwalicie, a swego nie znacie.

APS

[Lucile]

Słusznie prawisz, Piotrek,

pozdrawiam i stawiam smakowite espesso coretto alla sambuca
L

[witka]

https://www.youtube.com/watch?v=jjYLnf1cewA

[Agnieszka R.]

Bardzo wzruszający tekst przypomniał mi film:" Porozmawiaj z nią" dziękuję

[Lucile]

Witka, prawie wszystko się zgadza, tylko ten – z mojej ulicy – grał w koszykówkę.

TD, raczysz żartować, nieprawdaż? Czyli całkiem niepotrzebne w jaki sposób ten tekścik może kojarzyć się z filmem Pedra Almodóvara.

Pozdrawiam
L

[Agnieszka R.]

w filmie też była ulica z tego co pamiętam ten film dość stary i dawno oglądałam, ale był piękny, wzruszający choć tragiczny, ona po wypadku, mijał ją gdy tańczyła i stą skojarzenie z twoim, może źle?

[Tomasz Gil]

Bardzo wzruszający tekst przypomniał mi film:" Porozmawiaj z nią" dziękuję

Brzmi, jak tekst i muzyka Andrzeja Poniedzielskiego. Teksty polecam, muzykę - mniej.

[skaranie boskie]

A to ja sobie porównam do "Tanga anawa" Marka Grechuty.
Że co? Że nie ma nic wspólnego? No to co? Porównać sobie nie można?...

A na serio to mi się pewna wycieczka do Rzymu przypomniała...

[Lucile]

To oczywiste, że każdy ma swoją indywidualną ścieżkę skojarzeń i mnie nic to tego.

TD, film „Porozmawiaj z nią”, obsypany nagrodami, ma takie (przynajmniej dla mnie) dwuznaczne, albo lepiej powiedzieć, ambiwalentne przesłanie. Czy wyrządzone zło (bo takim jest gwałt na nieprzytomnej osobie, chociażby nawet ta osoba była obiektem szczerej troski i miłości), ma w sobie zalążek dobra?

Tomaszu, zdecydowałam się na osadzenie tekstu w tym dziale, bowiem uważam że jak na wiersz, a nawet tylko miniaturę, to za mało. Może go rozwinę, przecież piszę cykl o ulicach (póki co - krakowskich). Za Poniedzielskiego bardzo dziękuję, bardzo lubię jego wiersze i trafia do mnie takie poczucie humoru.

Skaranie, bardzo proszę - porównuj, przyrównuj, przymierzaj i kojarz sobie skolko ugodno - bo kto bogatemu zabroni.

Pan(i) mi mówi - niemożliwe 
pan(i) mi mówi - mnie się zdaje 
pan(i) mi mówi – nie do wiary 
pan(i) mi mówi - że to żart 
co jest możliwe to możliwe 
co mnie się zdaje to się zdaje 
a pan(i) nie wie co ja czuję...

Tekst: Marek Grechuta i Marek Czuryło
Muzyka: Jan Kanty Pawluśkiewicz (starszy kolega z tego samego liceum)

Dziękuję, Robercie, za rzymski spacer, czy wiesz, że w marcu 2009 r. też "szwendałam się" ulicami wiecznego miasta, może się nawet minęliśmy na jednej z jego ulic - chi lo sa?


Pozdrawiam serdecznie z burzliwego Krakowa
L