****

[marengo]

wyniosę z domu wszystkie myśli
żeby okiełznać obraz wspomnień
kiedyś nie miałem na to czasu
a teraz nie mam komu donieść

że przed oczami puste ściany
z dzieciństwa szkoła przy ulicy
wybrukowane samotnością
której obłędu nie policzysz

stolik z lekami ciśnieniomierz
śmiertelnie blade ciche słowa
i gdzieś pomiędzy kołdry szeptem
dłoń do różańca przytulona

oddałbym wszystko za te chwile
spotkań na które nie zdążyłem
choć w tobie serce moje biło
a ja dla ciebie wszystkim byłem



https://youtu.be/Eu34cMd7INA

[EdwardSkwarcan]

Lubię takie wiersze.
Więcej rymów Autorze

[Leon Gutner]

Tak to jest emocjonalny tekst całkiem nieźle złożony .
Brakuje mu jeszcze ogłady ale czytał się bardzo przyjemnie i w formie i w treści .

Z uszanowaniem L.G.

[eka]

Hołd dla Mamy. Dotkliwa niemożność powrotu w przeszłość.
Wzrusza.

[Gloinnen]

Zaletą wiersza są dobre rymy (większość - oprócz "zdążyłem - byłem") i płynny rytm.
Podoba mi się też umiejętne operowanie szczegółami codziennego życia. Przedmiotami, elementami otoczenia, które stają się świadkami ludzkich losów. Jest też w nich jakaś ironiczno-gorzka niezmienność, skontrastowana z przemijaniem człowieka.
Wspomnienia w wierszu wydają się namacalne, i to jest jego niewątpliwa zaleta. Trochę ta "samotność" mi zgrzytnęła, bo jest generalnie wszechobecna w przestrzeni lirycznej tego utworu i nie ma potrzeby jej nazywać po imieniu.

Pozdrawiam,


Glo.