sztukmistrzowie dnia powszedniego

[biegnąca po fali]

odpryski miasta pod lodem
pojedyncze światła
kawałki nieba jak po wielkim wybuchu
niewyraźne pogłosy

ryby nie biorą
plan bierze w łeb i zimno
jak wtedy gdy śni się zmierzch
w mieście bez nazwy
z historią bezdomnego której nie chcesz poznać

każdy ma swoją dumę i bramę
do obłażenia z człowieczeństwa
aż po przejrzystość
przez którą nie masz jak się schować

chyba że w leju po wielkim wybuchu
pojedynczym świetle
pogłosie
za paragonem na którym odpust
bez konieczności rachunku sumienia

[lczerwosz]

Nie ma czasowników, prawie, przez co wiersz nie ma akcji a tylko obrazy ponazywane krótkimi tytułami.

każdy ma swoją dumę i bramę
do obłażenia z człowieczeństwa i innych warstw

Obłażenie warstw - owszem, brama obłazi z farby, ale tu zaprotestuję. Odwrócona hierarchia, jeśli człowieczeństwo jest mniej ważne, niż cała reszta warstw, to czemu nie piszesz w odwrotnej kolejności: brama obłazi z warstw, w tym z człowieczeństwa. Nie wiem, jaka to człowiecza brama, przekombinowane moim zdaniem.

[biegnąca po fali]

Chodziło mi o bramę jakich tysiące. Taką oszczana, z grzybem i brudem zamiast tynku... Z człowiekiem upodlonym niekoniecznie z własnej winy. Z człowiekiem, którym się brzydzimy nie znając przyczyn Jego upadku.

[bonkreta]

Bardzo do mnie przemawia ten świetny wiersz, Biegnąca.
Po czytaniu komentarzy wyżej, zastanawiam się, czy nie mocniej zagrałoby:

każdy ma swoją dumę i bramę
do obłażenia z człowieczeństwa

czyli bez tych "innych warstw", bo w "człowieczeństwie" mieści się ich tak wiele podczas czytania, że... czytelnik po swojemu sobie dopowie, domyśli.

Piękny wiersz.

[biegnąca po fali]

Oczywiście masz rację, bonkreto. Ten fragment niczego nie wnosi. Jest czymś w rodzaju zapychacza. Zawsze miałam skłonności do nadslowia. Dziękuję za sugestię. Już poprawiam.

[eka]

O obojętności wobec czyjejś apokalipsy dnia codziennego.
Lód, przerębla, ryby nie biorą, zmierzch... i obserwator. Komu obłazi człowieczeństwo?
Kapitalnie oddany klimat w obrazowaniu.

[Marcin Sztelak]

Fakt, codziennie przechodzimy koło tych sztukmistrzów osadzonych w swoich bramach i niewiele lub zgoła nic oni nas obchodzą. Dobry, społeczny wiersz.

Pozdrawiam.

[EdwardSkwarcan]

Uważam, że wiersz jest znakomity. Gdybym miał grymasić to Ewuń pamiętaj o jakach heh - masz cztery(to chyba ruski samolot a Ty przypadkiem nie od granicy?) Z przyjemnością zapomniałem o wiejskich paryjach
Brawo

[Alek Osiński]

Serce rośnie, Ewo, jak się wie, że są tak bardzo uwrażliwione społecznie
i subtelne w wyrazie, Poetki : )

[eka]

Nie zauważyłam 'jaków' - znaczy wiersz o tak ciekawej zawartości, że zniknęły w bramie:)