przeźroczysta

[bonkreta]

widać w niej wersobieg
zbudowany z drwinek
melancholicytów
ze współczulnych ciałek
splątanych według wzoru
po tysięczną puentę

kiedy drżą jej palce
nad każdym wielokropkiem
wpisanym w genotyp

jej tylko
zupełnie nie widać



.

[tabakiera]

Mój Boże, taka skromna, empatyczna, nadwrażliwa wierszopłódka.
Albo Poetka, kto wie?

https://zalajkowane.pl/przezroczyste-zwierzeta/

[bonkreta]

Mój Boże, taka skromna, empatyczna, nadwrażliwa wierszopłódka.

... jako i wszystkie inne w sieci motylki
Pozdr.

[eka]

Wielokropek w genotypie, ładne. Mocno... sugeruje niedopowiedzenia w pisaniu:) Czyli lęk albo liczenie na domyślność innych.
Z wiersza wynika, że podmiot liryczny ma możliwość porównania w realu osobowości bohaterki z lirycznymi wersobiegami (efektowny neologizm!), w których jej de facto nie ma.
Czyli poetka skryta, ceniąca prywatność i lękająca się odbioru tekstów.
Częste przypadki, tych odważnych w pisaniu o sobie, o prawdzie (jakże często trudnej do podzielenia z czytelnikiem) jest znacznie mniej.
Interesujący wiersz:)

[bonkreta]

Czyli poetka skryta, ceniąca prywatność i lękająca się odbioru tekstów.

albo zwolenniczka pustych pól, pozwalająca dopisywać odczytelnicze wersje

Częste przypadki, tych odważnych w pisaniu o sobie, o prawdzie (jakże często trudnej do podzielenia z czytelnikiem) jest znacznie mniej.

bo dla czytelnika ważniejsze co znajdzie swojego w cudzym tekście, niż to co nosi w sobie autor tekstu.
Dlatego "jej zupełnie nie widać", choć istnieje, z całym swoim "bagażem".

Dzięki, Eka.

[eka]

albo zwolenniczka pustych pól, pozwalająca dopisywać odczytelnicze wersje

- też tak może być, ale czemu podmiot liryczny nie uwzględnił takiej opcji, sugerując zupełny brak poetki w jej tekstach?

dla czytelnika ważniejsze co znajdzie swojego w cudzym tekście, niż to co nosi w sobie autor tekstu.
Dlatego "jej zupełnie nie widać", choć istnieje, z całym swoim "bagażem".

Aha, czyli pisze tak uniwersalnie, że każdy czytelnik odnajduje siebie. A ona? Taka wyautowana z cech kochanej ludzkości? Bo jeśli jej nie widać... ; )

[bonkreta]

zupełny brak poetki w jej tekstach?

Jest w tekstach. Ale niewidoczna, schowana.

pisze tak uniwersalnie, że każdy czytelnik odnajduje siebie.

Niekoniecznie uniwersalnie, raczej może nie dopowiada i pieści wielokropki, te, które czytelnik sam sobie czymś zapełni - z siebie, ze swojego oglądu rzeczywistości. Odkryje własną płaszczyznę I z całą pewnością nie "każdy".

[eka]

Taa:)
Wielokropki wdzięczny znak do pieszczenia. Pod wpływem doznań mogą rozwinąć się w ciąg nieskończony (odmiana 3,14) i już nic, zupełnie nic z Poetki się nie odnajdzie w brakującym słowie.
O matko - leń nie Poetka! Ładnie to tak zrzucać całą robotę na czytelników?!;)

[bonkreta]

Ładnie to tak zrzucać całą robotę na czytelników?!;)

Tak

[Alek Osiński]

Ano, niektórzy uważają, że faktycznie tak jest. Człek zatracając się w tym co robi
sam zanika. Może i do przeźroczystości, a może dla większej przejrzystości genotypu.
Dobre : )