poszukaj ludzi

[marta zoja]

poruszamy się po nagich mirandach galaktyk
zostawiając przyjaciół w milczeniu
gubimy słowa na kartki

kim jesteś twoją nową najlepszą
przyjaciółką
z alzheimerem wypisanym na młodym czole

nie chcesz kłopotów zatrzymaj się na lodzie
dzieci i tak wiedzą jak umorusać się
powietrzem

nie patrzę wstecz uśmiecham się podśpiewując
cicho sza przekazując dalej
gen istnienia

mam dziwny gust wierząc w wiersze
skrzypiące starością i zapomnieniem
nie ma mnie jestem pustym miejscem

miedzy linijkami

[eka]

Obecność wśród ludzi i przekreślenie czasu przeszłego jako droga z tym schorzeniem, no tak, teraźniejszości i ludzi obecnych tu i teraz (w tej chwili) choroba nie potrafi zabrać.
Niedawno oglądałam o tym film.

Nagie, bez osłonek neuronowe światy - wstęp.
Koniec - jakże dobrze ujęty: jestem pustym miejscem.

Dobry wiersz.

[Alek Osiński]

Cóż począć Marto, skoro jesteśmy w nieustannym ruchu
i mimo woli musimy zostawiać za sobą tyle cennych rzeczy.
A może stają się one cenne, dlatego
że musimy je zostawić? Dobrze jednak, że ten gen
istnienia dalej jest przekazywany
miejsce między linijkami tylko pozornie jest puste : )

[marta zoja]

eka, jestem zaskoczona Twoimi słowami, dawno nie pisałam i uchwyciłam się jak kotwicy zdania poszukaj ludzi... Czuję, że odnalazłam, dzięki temu co napisałaś.
Dziękuję za zatrzymanie się i tak wnikliwą interpretację
Alku, w niektórych momentach życia, człowiek gubi siebie i innych, bliskich przyjaciół. Jednak pokora i zaufanie na nowo może zbliżyć nasze światy. Dziękuję wypadałoby powiedzieć, że jesteś... i ludziom, których spotykam na swojej drodze...

[lczerwosz]

Można to interpretować, jak zwykłe przedłużenie gatunku, dzieci, zapominanie, zostawianie. Co zostaje, puste miejsce między wierszami. Specjalnie piszę wierszami, a nie linijkami, bo dochodzi dodatkowe znaczenie - wiersza, jako utworu oraz znaczenie czegoś nie napisanego, źródłem takiego pisania była cenzura, czytelnik miał się domyślić tego, czego nie napisał autor. Zatem między wierszami napisałaś, że jednak jesteś. I będziesz. Piszę - Ty, a nie tylko PL-ka.

[Hosanna]

[highlight]poruszamy się po nagich mirandach galaktyk
zostawiając przyjaciół w milczeniu
gubimy słowa na kartki[/highlight]

tak czasami bliższy nam zimny kosmos niż przyjaciele
wolimy sami pozostać pod gwiazdami
ale gdyby nie inni , nawet nie wiedzielibyśmy czym ona są
zresztą czy naprawdę wiemy ?

potem nie rozumiem

ale to mi sie podoba okropnie :
[highlight]dzieci i tak wiedzą jak umorusać się
powietrzem[/highlight]
dokładnie
widziałam kokainistów w lesie

oświeciło mnie
zaczęłam wciąć powietrze leśne z taka miłością jako oni kokainę
dostałam euforii (jakaś hiperwentylacja)
a te dzieci wciąż na jakimś haju !


podoba mi się też
[highlight]uśmiecham się podśpiewując
cicho sza przekazując dalej
gen istnienia[/highlight]

ten gen .. to największy skarb .. chyba największy jaki może być
uśmiech jest jak docenienie go

[highlight]mam dziwny gust wierząc w wiersze
skrzypiące starością i zapomnieniem
nie ma mnie jestem pustym miejscem

miedzy linijkami[/highlight]

tak chyba mogą powiedzieć Ci których dziś (wciąż) czytamy
choć ich ciała sa pyłem
?

[marta zoja]

Hosanno przepiękne tłumaczenie...dziwię się jak kilka wersów. odnajduje tyle słów

iczerwosz dziękuję

[Marcin Sztelak]

Skojarzył mi się, między innymi, z "jak rozpoznać ludzi, których już nie znamy"...

Pozdrawiam.