Wigilija wszystkich śledzi

[Marcin Sztelak]

Idą święta, coraz poważniejsze
bóle w piętach, rozpięty na drzewku
robię za czubek, czy inną pierwszą gwiazdkę.

Karpia zatłukę i nie zasnę, przed transmisją
pasterki - a nawet przed dwunastą,
czyli północkiem.

Tradycyjnie zakopany w pościel
z okruszyn opłatka i sczezłych aniołów,
które jak wiadomo są płaskie, czarno - biało
jednowymiarowe.

A na śniadanie śledzik po japońsku
i fasolka bretońska zupełnie bez związków
z szopką. Później już tylko sianko
do nakarmienia osła, bo ryczy:

Nie wierzcie niosącym dary, kometa
ich tu przywiodła. Poza tym ktoś wrzeszczy:
Alleluja – a przecież cicha nocka.

[tabakiera]

Łoł, lekkie rymowanie, nawet wewnętrzne!
No, może niezbyt lekkie, bo mocno ironiczne.
Ironicznym Ciebie znam, rymującym niej.

Przemawiający osiołek podoba mi się najbardziej, choć ryczy trzy po trzy.
Ale przemawia.

Cholera, a może ma rację?

[Hosanna]

przedziwne przezywanie świąt

wbrew pozorom wiele w tym radości
wiele też zdziwienia ..płaskością aniołów
tym że coś działa choć jakby wyprane z podstawowego, pierwotnego nośnika (duchowości świat?)
dużo wstydu za siebie (karp?)
innych (pijackie krzyki?)

bogata zdolność do różnorodnego przezywania

ciekawy wiersz

[Alek Osiński]

"śledzie wszystkich krajów, łączcie się" ; )

Bardzo dobry wiersz!