dla "Trudnego dzieciństwa" na pociechę

[tabakiera]

łatwa starość

za oknem mleczna droga kwaśne na niej mleko
pod nosem białe wąsy choć jestem kobietą
zasiadłam w swym fotelu niczym w wielkim wozie
planety tak daleko nie będę kometą

a na kolana pchają się niechciane dzieci
i mężczyźni bo przecież tyle lat minęło
odkąd zamontowałam u siebie spiralę
wybacz mi wielki Boże wybacz Ciebie chwalę

i nie chwalę nic więcej bowiem dech zaparty
ja zaparta na amen w sterylnym fotelu
wspominam i wciąż wzdycham nie myl ze zdychaniem
gdy wzdycham do kochanków tych nieprzerobionych

być może dzięki temu niebiosa są moje

gdy ruszę jednym palcem to pierwszy przybieży
będzie kochał i pieścił mnie na miękkiej chmurze

gdy ruszę drugim palcem rozbucha się biały
co za życia wciąż gadał ale nie miał pary

a gdy trzecim paluchem dziarsko powyginam
będzie ze mnie znów młoda i piękna dziewczyna

[witka]

Ja na spiralki mówiłem grzałka.
Niektóre kobiety z mojego bazaru chyba miały na jężyku jakieś pytania po moim oświadczeniu, że takie w Zgorzelcu są wyłapywane przez stojącego przed wejściem do kościoła wikarego z wykrywaczem metali.
O sexie oratoryjnyn nie wspomnę.

[eka]

Kąśliwie przytyki, takie z buta, bez schowanej w drugim dnie subtelnej ironii, jaką wiem, że potrafisz wykreować, Szaraczku:)
Doła masz?
Ta biel bardzo mi źle rezonuje (nota bene).
Dedykację z tytułem zamieniłaś, ech... nie martw się, zdarza się nawet młodym;)
Pozdrawiam i proponuję przenieść do Radosnej.

[tabakiera]

Witko, to chyba tak nie działa.
Czasem kobiety mają spiralkę dla zdrowia i nawet wikaremu nic do tego.

Ewo, żadna radosna, to bardzo poważny i smutny temat. Trudne dzieciństwo i łatwa starość.
A gdzie tam łatwa?
Dwa tytuły?
Kto bogatemu zabroni?

[tabakiera]

A, jedno "białe" wyrzuciłam.

Dzięki za wgląd.

[witka]

No lufa za pobieżne czytanie i jeszcze głupszy koment.

No mam tak, co widać i na tym obrazku.

Teraz rozumiem wiersz.

Nie do radosnych.

[eka]

Starość nigdy nie jest łatwa, bo nieznośnie urealnia się fakt przemijania, nie mówiąc o zmianach fizycznych.
Czy ucieczka w wyobrażenia, w wiarę, bo jak mniemam o tym jest ten wiersz, jest zła, śmieszna?
To w końcu indywidualny wybór, no i kto staremu zabroni?:)
Bo nie wypada kochać się z kimś w myślach, będąc w podeszłym wieku? A jeśli to ma pozytywny wpływ na zdrowie? Bo ma:) Efekt placebo - psyche oszukuje fizis.

Czytałaś na pewno Balladę o Januszku, starość z wianuszkiem nawet o wiele mniej zdegenerowanych 'pociech' to piekło.
Z kolei wiara w TO Ważniejsze od jednorazowego bytu nadaje sens światu. Nawet nadzieję.

__________

Ewo, żadna radosna, to bardzo poważny i smutny temat. Trudne dzieciństwo i łatwa starość.

Wylewasz wiadro kpiącej satyry na ten smutek.
To rzeczywiście nie klasyfikuje się do Radosnej, sorry za propozycję.

[tabakiera]

Starość nie jest łatwa, ale czasem zbyt łatwo i szybko przychodzi.
Kwestia mentalności lub (co gorsze) ciężkiej choroby, która młodych czyni staruszkami.
Każdy sobie z nią radzi, jak umie.
Moja babcia zabijała niemoc satyrą.
Dopóki mogła, potem był tylko jęk.
Bo jak boli, wszystkie metody się kończą.

Nie ma co biadolić nad trudnym dzieciństwem, bo to może prowadzić do łatwej (szybkiej) starości.

Nie przypominaj mi Ballady o Januszku, Ewo.
Jedną z najgorszych rzeczy jest zależność od najbliższych.
Bo ci najbliżsi to są różni.
A nawet jeśli byliby aniołami, najgorsza jest zależność.

[Agnieszka R.]

Ni to wiersz rymowany ni biały. Skoro z sensem na bakier, to popracuj nad formą "Zasiadłam w swym" - nie no taki arachizm? , powtórki:(zaparty, zaparta, wzdycham, wzdycham) jednak wiesz..., szkoda, że nie zdycham
Koszmarek jednym słowem.

[Marcin Sztelak]

Starość to zdecydowanie nieudany projekt demiurga. Mimo wszystko wiersz, być moze wbrew autorskim zamierzeniom, ma wydźwięk lekko ironiczny, choćby przez ostatnie dystychy...

Pozdrawiam.