Granice północy

Wiadomość

alchemik · #1 Post autor: **alchemik** » 11 gru 2018, 01:18

Myślisz, że obawiam się duchów?!
Może jednego.
Kilku może.
O północy.
Nie czepiajcie się!
Nie ja przepędzałem je na Biegun!

Odeszli północnie na południe,
przebaczając mi,
jak mniemam.

Oglądam zachód, spity zorzą,
sześciomiesięczny,
z obawą o krok poza
ostateczny równoleżnik.

#2 Post autor: **lczerwosz** » 11 gru 2018, 08:31

alchemik plus pisze: ↑
11 gru 2018, 01:18
Myślisz, że obawiam się duchów?!
Może jednego.
Kilku może. <--tu przegadane
Siebie.
O północy.
Nie czepiajcie się!
Nie ja przepędzałem je na Biegun!<- może kursywą

Odeszli północnie na południe,
przebaczając mi,
jak mniemam.<-- to inna bajka to słowo, usunął bym, może myślę a może:
Północnie odeszli na południe
przebaczenie mi zostawili
na pamiątkę
pocieszenie

Oglądam zachód, na umór spity
zorzą, sześciomiesięczny,
z obawą o krok poza
ostateczny równoleżnik.

Ciekawy, na granicy naszego poznania
A moje naniesienia, to tylko wariacje na temat, nic zobowiązującego.

zimny grog · #3 Post autor: **zimny grog** » 11 gru 2018, 13:27

nie zaciekawi zjadaczy chleba z piekarni wielkoprzemysłowych. ci twardo stąpają po ziemi i w światy duszne nie lipują.

Marcin Sztelak · #4 Post autor: **Marcin Sztelak** » 11 gru 2018, 15:44

Każdy chyba żywi tą obawę z puenty. Dobry, "duszny" wiersz.

Pozdrawiam.