zaćma

[mirek13]

świt się rozpocznie z uporem maniaka
nie chcę go
rozwinie durne marzenia
a te są w noc

przestępną i ponętną
jak ty
zakończę czasy srebrno-złote
a potem...

nie będzie nic

idź gotować
żurek który zeżrę do dna
dodasz moje DNA

mamy sobotę

od rana
kochana nic się nie zmienia

tylko te głupie marzenia

[alchemik]

Skierowany konkretnie.
Doskonale potrafię to wyczytać.
Tęsknisz.
Tęsknisz za magią, która była Ci dana.
Może to trywialne wersy i rym, ale mi się cholernie spodobały.
Nabierają specjalnego znaczenia

idź gotować
żurek który zeżrę do dna
dodasz moje DNA

Kobieta przy kuchni
to danie, na które czekasz.
Doprawisz je sobą.
Tylko tak da się zaspokoić ten głód.

A marzenia?
Bywają głupie.
Czasem się spełniają o ile chcemy ruszyć dupę.


Jerzy Edmund
znów na dwóch nogach

[mirek13]

Ty u mnie?
Trywializm jest normą. Nikt nie mówi poezją.
To wiersz czasu, a nie literackiego artyzmu.

[alchemik]

A niby dlaczego nie miałbym się pojawić pod Twoimi wersami?
Tylko nie ucz mnie poezji, proszę.
Ta zawiera wszystko, byle odpowiednio podać.
Nie chodzi mi o warsztat, tylko wrażenie jakie robi na czytelniku.
Bo czytelnik musi być.

[mirek13]

A co miałbym uczyć?
Gdziekolwiek i kogokolwiek?
Piszę jak umiem i czuję.
Reszta jest właśnie w rękach ew. czytelnika.
Dobrze, żeś tę równowagę przeszczepową dostał.

[alchemik]

Dochodzę do siebie, Mirku.
Przestaję nawet mieć pretensję, że ktoś mógł uwierzyć, że popełniłem plagiat.
Tzw. dowody na to wskazują.
Mój własny wiersz, który przerabiałem z dysku okazał się parodią, a właściwie przeróbką, którą opublikowałem dla Anaris.
Nie zapisałem tego. Miałem tylko tekst, a minęło prawie dwa lata.
Miałem tekst, który był mój własny i choć był zaakceptowaną przeróbką, nie został oznaczony jako taka.
Mam wiele tekstów, które czekają na zrobienie z nich wiersza.
Zaczynam i nie kończę.
Albo kończę i nie podoba mi się rezultat.
Idąc na skróty, znalazłem obiecujący tekst.
Wyszło jak wyszło.
A jednak wierzyłem, że Ci, którzy znają mnie choć odrobinę, będą wiedzieć, że nie jestem w stanie popełnić plagiatu.
Dlaczego? Bo po prostu nie muszę.
Nie mógłbym, bo to obrzydliwe.
Ty, Mirku, byłeś osobą, w której pokładałem zaufanie.
Popełniłem błąd, ale nie przestępstwo.
Nie zaufałeś mi.
I z tego powodu jest mi przykro.

Lenartowicz jest zadowolony, bo nagle okazało się, że moje komentarze, które coraz bardziej naciskały na zmianę w jego pisaniu, przestają być istotne.
Zmianę w sensie napisania drugiego wiersza. Bo zwróciłem mu uwagę, że pisze od dawna wciąż jeden wiersz, używając tylko innych słów.

Mirku, chcę Ci tylko powiedzieć, że ucięcie nogi nie było dla mnie tak traumatyczne, jak posądzenie o plagiat.
Mogę sobie być kimkolwiek, ale jestem uczciwy.

Chodzę na dwóch nogach.
Umówiłem się ze świetną laską z apteki.

Męczy mnie jednak zdrada Roberta.
Nie chodzi o to, że muszę być moderatorem.
Znasz mnie, więc wiesz, że poradzę sobie na każdym portalu.
Robert doskonale wie, że nie popełniłem plagiatu, że świadomie nie ukradłem myśli, idei.
Zachował się zachowawczo.
Chwilowo zawiesił w funkcji.
Po cholerę mu moderator oskarżony o plagiat.
Pozbyć się i umyć rączki.
Piłat, a nie skaranie boskie. Choć może to jedno i to samo.
Nowy testament się kłania.
Albo Bułhakow.
Lubię Mistrza i Małgorzatę. Piłat w tej powieści ma swój wymiar.

[mirek13]

Nikt Cię nie zdradził.
Dałeś dupy i nie można było inaczej ocenić.
A wobec mnie nawet dwie dupy wyszły.
3m się na dwóch nogach.

[alchemik]

Sorry, właśnie przeczytałem swój wpis na trzeźwo i nie jestem zadowolony.
Najebałem się trochę wczoraj, pijąc do lustra, a właściwie do monitora.
A kiedy jestem tak najebany na smutno, to zaczynam się nad sobą użalać.
Później mi wstyd.
Wybacz mi więc te dywagacje.
W dalszym ciągu, jednak, nie rozumiem dlaczego tak Cię zdziwiło, że napisałem komentarz pod Twoim wierszem.
Mam do Ciebie ogromną sympatię i raczej nic tego nie zmieni.

Się 3mam, a właściwie chodzę już bez trzymanki.
Początkowo bolało bardzo.
Musiałem udawać, że tego bólu nie ma.
O dziwo, zaczął odchodzić.
Teraz szlifuję technikę chodzenia.
Zawsze byłem tym najszybszym przechodniem, jakbym bardzo się gdzieś spieszył.
Teraz też próbuję zapierdalać jak mały samochodzik.

Dogoniła mnie pewna laska.
Ale specjalnie biegła za mną.

Chciałam z panem porozmawiać. Ależ pan szybko chodzi.
Mój chłop też od pewnego czasu nie ma nogi.
Ma protezę, ale całymi dniami siedzi w domu.

Spoglądała na mnie z wyraźnym podziwem.
Całkiem nie najgorsza, sporo ode mnie młodsza, ale wyczułem, że podpita.
Szła od strony Żabki, a więc chyba niosła alkohol dla męża, czy też chłopa, bo nie ustaliłem ich związku.
Zakonotowałem sobie, że mieszka niemal po sąsiedzku.
Możliwe, że skorzystam z propozycji, którą wyczytałem w jej aurze.

Tak, byłem ostatnio w dołku, ale to już mi się zdarzało.
Po depresji, zwykle, staram się zaliczać szczyty.

A z nas była niezła para.
W sensie twórczym, bo jestem hetero i nic tego nie zmieni.

[alchemik]

Nie wiem, czy Ci o tym mówiłem, Mirku.
Ale u mojej matki stwierdzono Alzheimera.
Pomimo tego, świetnie się trzyma i walczy z pamięcią.
Ta gałąź rodziny dotyczy twardzieli długowiecznych.
Sam wiem, że należę do tej odnogi.
Wolałbym jednak tak długiego życia nie spędzać na niepamiętaniu, albo pamiętaniu miłości z przedszkola.
Wciąż boję się czy moje błędy nie są symptomem.
To durne.
Ale boję się.
Może to tylko kwestia traumy.
Chcę jednak panować nad swoimi poczynaniami.

[mirek13]

To panuj.