Wicianna

[Mchuszmer]

Snuł duchot kręgi.
Kra w groblach tlała
kryzą po ażur smug.
Krachlały zmarzłe żambrzegi, w błękit
obrócił się mleczny błut.

Struchlałe sny strzukoczami strzygą
na ćwirkoranny skwir.

Posękiwanie, jak ziew znoranny,
co z drzewnej twardzi rozkwietniowić chce się,
wsącza moszcz w poszum, na splendorzenie
gnany z dal stromych. Wicherne lejce
wiszczą sonety zielonych wzgórz.

Kołuje ona, zza strzech przekrada,
wysiewa źdźbła z roztajałych gniazd;
perkonie szklane w glinianych garncach
gra na opłotach, na kurycznych strzykach
tonem spod szreni napoczętych skarbów:
dzwonnych cyjanerków,
krokusowych nardków.

A jakże węszy, istnością mami, wychucha z kałuż odlewy podków
i kłusem wieje za soczystkami, by z rośnej zieli spić pełne kirle,
ostrząc szarłatki, oksyrty, wlamie... Kordon pszenżytni dłoniście kłoni,
ukołysawszy – pękiesy barwi. Istrzy skubisy mnichowej tchniawki
na skolebanie po niebnej błoni.

Ona pod mchem, w jaworzeźwych glebach,
sypnych gwiazdnicach, fioletowijkach,
krwinnych makiewkach, szorstkach podpolnych
-
dżdżą kroplą w parniach, musując złotym
pulsem promieni wtopionych w wodę,
klinkując bajki o słotnych świtach

kruszy czerwone lustro na irlicach.

Rozprzcone sztowie, szycąc przez biele,
głusz hrakorostną rozwrzaskując dzioby,
jak w korc obejmie rozcieplone żłoby.

[eka]

Wiospanna i rozcieplone w mig żłopy.
Inspiracje dwie co najmniej, wszak pod charakternym butem Autora ujarzmione:)

Tu nad każdą frazą można się z przyjemnością zatrzymać i podziwiać nazywanie.
Stany kwietniowe: wodne, niebne, ptaszowe, ziemne, kałużowe, łączniste... nie wszystko zobaczyłam (bo cóż np. jest harakrostność?), ale poddana energicznemu rytmowi, wybaczam, sobie oczywiście:)

Świetnie tu jest.
Brawo!

[Mchuszmer]

Wiospanna (...) łączniste

Brzembne!:)

(bo cóż np. jest harakrostność?)

*hrakorostną/ość :-P Jak by to wrażenie... O, właśnie: w Mrzemrzoszczy wystąpiły hrokostne głęzy, sękate, gołe (tam już, tu jeszcze).
Bo i wiem, że to już nie jest zrozumiałe jak neologizm typu puzzle, ale to by było za mało, by pokazać własną impresję. No i jednym z zamierzeń jest to, by coś tylko brzmieniem się zarysowało, niekoniecznie tak dokładnie po mojej myśli;-)
Dzięki, Ewa, za posłuchanie.

[Leon Gutner]

Nie bajam w takich rejonach ale muszę przyznać że dałem się wciągnąć tej zawiłości i ciekawie przebrnąłem przez te góry .

Z uszanowaniem L.G.

[Mchuszmer]

Tym bardziej się cieszę, pięknie dziękuję za poczytanie, Leonie:)

[Lucile]

Na mojej wewnętrznej skali lingwistycznej i literackiej przyjemności (od 0 do 12 - na wzór skali Beauforta) strzałka ukontentowania zatrzymała się na 9. Sięgnęłam do odpowiedniej tabeli i oto taki opis wyczytałam:

9. Bardzo duże fale z gęstą pianą. Grzbiety fal zaczynają się zawijać. Znaczne bryzgi.

I wszystko się, Mchuszmerze, zgadza. Twoje kunsztownie zagęszczone słowa pięknie zawijają się w metaforyczne znaczenia, neologicznymi odpryskami ciesząc zadowolonych czytelników.

Bardzo udana 9.

Serdecznie pozdrawiam
L

[EdwardSkwarcan]

Przeczytłem