Róża Świętej Rity

[Leon Gutner]

Myślę o włosach czarnych jak heban
bo mógłbym przy nich kostnieć i drzemać
wzbudzać neurony odkryć ocalić
zanim mi znowu przepadną w dali

zamieszkam blisko sam nie wiem czemu
w zmęczonych splotach trosk i problemów
już się nie miotam ani nie martwię
jak noc spisuje szarość na papier

dzień porozpuszcza zmarznięty spokój
jeszcze pięć godzin sześć stopni mrozu
i dziwnie stracę chwilę przed ciszą
w której odwiedzasz mnie tylko pisząc

gdy więdnie róża od świętej Rity
nie ma tam ciebie nie ma mnie przy tym
wciśnięta w kurtkę gdzieś w twojej szafie
mówi że umiem że cię potrafię

a ty brzmisz dobrze nawet na taśmie
wiersz mówisz biegle a kiedy zaśniesz
to na pamiątkę dźwięk czas roztrwoni
jak z nut zełgają dni mikrofony

tyle jest zmartwień złych niepotrzebnych
myślę o włosach czarnych
ty tęsknisz
w szalonym pędzie niemego kina
zjaw się a potem przystań
zatrzymaj

[eka]

A róże zakwitły zimą, dzięki Margaricie, świętej od spraw trudnych, wręcz beznadziejnych.

Leonowy rytm, delikatność, pomysłowość wiązania metafor w wątku wiersza.
Podoba się, ten fragment szczególnie:

gdy więdnie róża od świętej Rity
nie ma tam ciebie nie ma mnie przy tym
wciśnięta w kurtkę gdzieś w twojej szafie
mówi że umiem że cię potrafię

[Leon Gutner]

Bardzo dziękuję Eko .
Też lubię ten fragment

Z uszanowaniem L.G.

[Lucile]

Bardzo „Leonowy” łagodnie i harmonijnie płynący wiersz.

W gotyckim kościele św. Katarzyny w Krakowie (z niesamowitą i dramatyczną historią: trzykrotne trzęsienia ziemi - po jednym z nich zawaliła się tylna fasada i tylko dlatego nie jest większy od kościoła Mariackiego, potop szwedzki, grabież, zabór austriacki - zrobiono w nim magazyn zboża - likwidacja zakonu oo. Augustianów opiekujących się świątynią) w nawie południowej w 1942 roku, umieszczono figurę św. Rity, projektu Adolfa Szyszko – Bohusza. Chociaż patronami świątyni są św. Katarzyna i św. Augustyn, to właśnie kult św. Rity przyciąga (szczególnie 22 maja) rzesze wiernych.
Nie tylko róża jest jej atrybutem, także figa, cierń, krzyż oraz... pszczoła. Dlaczego pszczoła - przyznam, że nie wiem? Bo: skromna, pożyteczna, pracowita, rodzinna?

Podoba mi się całość
z przyjemnością i zadumą powracam do Twojego wiersza, Leonie.

Pozdrawiam
L

[Leon Gutner]

Dziękuję Lu za poczytanie i dodatkowe info w bonusie na temat Św. Rity . To rzeczywiście ciekawa historia .

Z uszanowaniem L.G.

[EdwardSkwarcan]

gdy więdnie róża od świętej Rity
nie ma tam ciebie nie ma mnie przy tym
wciśnięta w kurtkę gdzieś w twojej szafie
mówi że umiem że cię potrafię

Też wybieram tę strofę
Wreszcie coś w rymowanych
Miło przeczytać piękny wiersz nocą

[Leon Gutner]

Miło przeczytać po południu że wiersz gościł Edwarda

Z podziękowaniem L.G.

[skaranie boskie]

Może równie miło będzie przeczytać wieczorem (albo rano), że gościł nie tylko Edwarda.
Przyznam, że mnie zaskoczyłeś, Leonie, tym wierszem.
Fakt, że ostatnio się zaniedbałem czytelniczo, więc pewnie daleko mi do bycia "na bieżąco", w pamięci jednak tkwią mi twoje wiersze, pisane inną, spójniejszą, a przez to trudno wpasowującą się w lirykę treści, rytmiką. Ten zaskakuje i jest to zaskoczenie w najbardziej pozytywnym tego słowa znaczeniu.
Interesująco ułożony dziesięciozgłoskowiec, czytanie nie sprawia wrażenia słuchania mertonomu. Po prostu jest dobrze.
I - chyba - tak trzymać...

[Leon Gutner]

Oj trudno zaskoczyć Małpę a jeszcze trudniej zadowolić
Cieszę się z twojego odbioru Skaranie .
Poza tym tak jak zawsze Leonowi się czasami wiersz napisze . Raz tak raz inaczej. Raz lepiej raz gorzej .

Z pozdrowieniem i podziękowaniem L.G.

[tetu]

Uwielbiam Twoją lirykę Leonie.
Piękny wiersz.
Płynie, a ja razem z nim. Czytając czuję wyjątkowy spokój.
Wielkie brawa, będę tu wracać.