O październiku – malarzu (akrostych)

[Ulme]

Odpłynęło lato z soczystą zielenią,
Październik maluje liście kolorami,
Artysta je barwi żółcią i czerwienią,
Źdźbła trawy szarością darzy i brązami.
Dolewa i miesza przeróżne pigmenty,
Złotem i purpurą świat jego się mieni
I twórczym zapałem cały ogarnięty
Efekt uzyskuje stubarwnej jesieni.
Rude i płonące ogniem brzozy stoją,
Na klonach jak rubin czerwienieją liście,
I trzmieliny w szkarłat i karmin się stroją,
Kasztanowca szata barwi się ogniście.
U listków topoli kolor bursztynowy,
Miłorząb obdarza park żółtym bukietem,
Azalia już wdziała płaszcz pomarańczowy,
Las jesienny wrzosów czaruje fioletem.
A na skraju lasu czerwone już grona
Róży dzikiej, głogu, jarzębin, dereni.
Zmęczył się październik – praca zakończona,
Udał się jak zwykle mu obraz jesieni.

[szczepantrzeszcz]

Obraz by kłuł w oczy. Wszyscy ci, którym wydaje się, że wiedzą, co to jest kicz (Szczepan nie wie) zapewne nazwaliby taki obraz kiczem.

Słowo inną moc posiada. Słowem łatwiej malować kolory jesieni.

[Leon Gutner]

Tu i tam bym zmienił - to i to poprzestawiał w szyku .
Może to głupio zabrzmi ale to wszystko widać . Na oczy .
Jak trudno jednak to zapisać co się widzi wiedzą ci którzy piszą .
Nie czuję się porwany wierszem ale doceniam stworzony obraz .

Z uszanowaniem L.G.

[Ulme]

Kolory października w międzyczasie nieco straciły na ostrości. Może o takich będzie łatwiej napisać? Dziękuję za lekturę wiersza.

[tabakiera]

Wiersz mnie zmęczył i nie zauroczył.
Proste rymy, prosty obrazek.
Personifikacja pór roku niczym nowym i porywającym, zwłaszcza w żmudnym wydaniu.
Autor wykazał się znajomością zmian zachodzących w przyrodzie jesienią oraz różnych gatunków roślin.

[mirek13]

J.w.
Może autorka jest po SGGW?
Konstrukcyjnie, ten blok poetycki powoduje bezdech.
Reszta jest poetycko infantylna do bólu.
I nawet nie wiem, jak to opisać.
To się po prostu czuje.
Ale każdy z nas też był na początku tej drogi