Chwilami bibliotecznych wspomnień

[szczepantrzeszcz]

Chwilami bibliotecznych wspomnień
(Suche Lipie)

Siedzę w czasowni moich książek.
Pytają mnie, czy kres taki własnie jest.
A ja nie mam zdania w sprawach umierania.
Symfonia Ludwika z głośnika pomyka.
Zaduma jesienna-niezmienna
czekać myślom każe
i nie wiem czy się odważę.
Czy zdążę.

Za oknem wiruje jesień
i worek wspomnień niesie.
I liście mgliście zawiłe
pytają, gdzie byłem.

Byłem ci ja
w innych światach,
tam, gdzie marchew obok kija,
tam, gdzie myśl nie wzlata,
czas niechciany mija.

Dzisiaj wracam,
jesienną zobaczyć stronę.
Marzenia znieczulone
mają kaca.
Czas niechciany stanął jedynie na chwilę.
Drzwi zamknięte.
Powrócę z majem.
Tylko tyle...

a może aż tyle.

październik, 2018

[Leon Gutner]

Nierówno mi to wszystko brzmi Szczepanie .
Od tego dziwnego " Symfonia Ludwika z głośnika pomyka " czy np " kres taki właśnie jest " bo do rymu ale brzmi nieciekawie aż po naprawdę dobre miejsca w wierszu jak :

Dzisiaj wracam,
jesienną zobaczyć stronę.
Marzenia znieczulone
mają kaca.

czy też świetna " czasownia moich książek "

Uczucia wobec tego mieszane ale z ciekawością .

Uszanowanie L.G.

[szczepantrzeszcz]

Leonie, po pierwsze dzieki za wizytę. Przez chwilę (doba to chwila wobec wieczności) miałem wrażenie, że tradycyjne formy rymowane przeszły z tradycji do legendy

Nierówno mi to wszystko brzmi Szczepanie .

Napisałem rebus. Zagadką nie jest sam tekst (dokumentację techniczną odnajdziesz w dziale publicystyka), ale dusza odbiorcy. Trzeba dobrać nastrój, dobrać trunek i tak przeczytać, aby zabrzmiało wszystko.

Od tego dziwnego " Symfonia Ludwika z głośnika pomyka "

Posłuchaj II-giej symfonii LvB. Letkie to a przyjemne i choć słychać słuszną głębokość brzmienia, musiałem napisać "pomyka", bo pomyśl, gdybym użył słów nawet odrobinę bardziej monumentalnych, to co musiałbym napisać, słuchając V-tej?

czy np " kres taki właśnie jest " bo do rymu ale brzmi nieciekawie

Ja wiem, że nieciekawie, ale co mam napisać, kiedy one tak właśnie pytają?

[eka]

(Suche Lipie)

Ale intrygująca nazwa, ciekawam jej etymologii.

A w wierszu sucho nie jest, wręcz odwrotnie. Najciekawiej dla mnie w 1. zwrotce. Dialog ze stronicami na temat, by nie rzec: groźny dla peela.
Na odtrutkę tej ostateczności peel kreuje kolejne strofy. Z wierszowanki jesień worek wspomnień niesie, symfonia pomyka i czas niechciany staje, ale na chwilę. Nadzieja na ożywienie upatrywana w maju. Wiosna i te wszystkie nadzieje.
Zimą niedźwiedź mocno śpi. (przymiotnik świadczący o autowiedzy pominęłam:)

A czasownia jak znakomicie wyposażona gawra. W Bieszczadzie oczywiście.

[szczepantrzeszcz]

Ale intrygująca nazwa, ciekawam jej etymologii.

"Suche" wynika z faktu, że w sąsiednich miejscowościach są cieki wodne, a tam nie ma.

Dialog ze stronicami na temat, by nie rzec: groźny dla peela.

I tak kiedyś umrzeć trzeba śpiewał Olek Grotowski. Temat nie taki groźny. To jesienna pora o przemijaniu myśleć każe. W miejscu, o którym napisałem w wierszu, można to uczynić nie popadając w dywargacje na temat bezsensu istnienia.

Na odtrutkę tej ostateczności peel kreuje kolejne strofy. Z wierszowanki jesień worek wspomnień niesie, symfonia pomyka i czas niechciany staje, ale na chwilę. Nadzieja na ożywienie upatrywana w maju. Wiosna i te wszystkie nadzieje.

Spróbuj nadzięję zastąpić pewnością. Swiat stanie się piękniejszy

Zimą niedźwiedź mocno śpi. (przymiotnik świadczący o autowiedzy pominęłam:)
A czasownia jak znakomicie wyposażona gawra. W Bieszczadzie oczywiście.

Stary, pewnie, że stary, choć często dochodzę do autowniosku, że stary nie znaczy mądry Co do gawry, masz rację. Suche Lipie, to miejsce, gdzie jest niewiele, a zarazem wszystko, co do życia potrzeba.

[eka]

W miejscu, o którym napisałem w wierszu, można to uczynić nie popadając w dywagacje na temat bezsensu istnienia.

W czasowni, czy może tam:

w innych światach,
tam, gdzie marchew obok kija,
tam, gdzie myśl nie wzlata,
czas niechciany mija.

?
Rozumiem, że cytowane miejsca to nieliteracki real, życie twarde:)

[szczepantrzeszcz]

W czasowni nie popadam w dywagacje na temat bezsensu istnienia. W realu (tam, gdzie marchew obok kija) też staram się nie popadać, chociaż trudniej. Myśl o tym, że jest gdzieś taka czasownia, pomaga.