Czarny koń

Wiadomość

Alek Osiński · #1 Post autor: **Alek Osiński** » 18 paź 2018, 00:46

Zahukane, zimowe dni
czepiają się gałęzi buka, godzinami
osowiejąc na kobaltowym tle.
Bomba poszła w górę, znikając
w tumanie, a one stroszą pióra
prześwietlone do szpiku kości
promieniami gamma.

Pora obstawiać wyścigi bujanych koników.

O łeb, o chrapy, o zajęczą wargę;
ważą się losy i stos czerwońców topnieje
rozkradany przez sroki. Caryce-złodziejki
krzykliwe jak kremlowskie kuranty
gnieżdżą się w ścianie, a z dziobów
wyrosłe węże, pną po witrażach
prężąc w kopułę cerkwi

gdzie Cyryl i Metody, nachyleni
przy świecy, wykapują znaki pisma
na otwarte rany zbawiciela.

#2 Post autor: **eka** » 18 paź 2018, 06:19

Ale Wiersz!
Obrazowanie. Energia w nim kipi, wrze.
6/6

:kofe:

Szacun.

Agnieszka R. · #3 Post autor: **Agnieszka R.** » 18 paź 2018, 09:34

Super, tylko pierwsza cząstka nieco taka dłużyzna

Marcin Sztelak · #4 Post autor: **Marcin Sztelak** » 19 paź 2018, 23:24

Świetny, puenta pierwsza klasa.

Pozdrawiam.

Alek Osiński · #5 Post autor: **Alek Osiński** » 23 paź 2018, 15:34

Dzięki za poczytanie.

Pozdrawiam : )

#6 Post autor: **eka** » 23 paź 2018, 18:58

Przyciąga ten wiersz, napromieniowuje i rzuca w wirujący tuman myśli.
Czarny koń Twoich wierszy.