Ciepłe ręce zimne stopy

[point of view]

rozpoznają nas po twarzach
pogniecionych czołach

nie wchodzą do naszych zaśmieconych głów
nie prostują
dali nam wolna wolę
możemy
z workiem cudzych myśli
zgarbieni
przez cały pobyt
tułać się w domysłach

gdy penetrują dusze - przystajemy zamyśleni
trwa to krótko lecz gdy natkną się na zawiłość
zamyślenie jest dłuższe niż Via Appia

nocą
przez ucho które akurat nie jest przykryte kołdrą
wlewają nam marzenia pod wieloma postaciami
ogrzewają stopy tym co maja jeszcze coś do zrobienia

czasami zabierają nas do swoich ogrodów
swobodnie lecimy razem tuż nad ziemią
albo tak jak astronauci na księżycu
biegniemy siedmiomilowymi parabolami
tylko na moment dotykając rzeczywistości

w takich chwilach
nasze tęczówki podobno odsłaniają
całą bezbronną prawdę

od zawsze
ich dotyk pochłaniał czas i przestrzeń

w spacerze dookoła słońca
z baziami boziami
z drzewkiem które musi uschnąć
choć zimozielone

wciąż za rękę

[biegnąca po fali]

Tutaj podobnie. Zbyt rozwlekle, no i ta weryfikacja... Kompletnie bezcelowa, przypadkowa, od czapy itd. itp.

W tytule lepiej by pasowały dłonie. No bo skoro stopy, a nie nogi, to... (?)

[Marcin Sztelak]

Potok myśli i wylewanie żalów, ale poezja też do tego służy, jednak zdecydowanie za dużo tym razem.

Pozdrawiam.