Dookolność

[Marcin Sztelak]

W kieszeniach ukrywam skarby:
bardzo niemęską garść koralików,
spłowiałe zdjęcie, kawałek
sznurka niewiadomego pochodzenia.

To chyba wszystko, tylko nie jestem pewien
czy warte deszczu.
Kropli rozpadających się na liściach.

Drżeń rozmytych w oknach,
te zasnute bielmem starczych oczu
odnajdują punkty zbyt odległe
jak na mglenie poranka.

Jednak wyjdzie słońce, rozerwie
subtelne znaki na szybach,
niepotrzebnie wypełni przestrzeń
pomiędzy powietrzem.

A ja nie zakopię skarbów, ziemia
zbyt rozmiękła.
Szczególnie wśród drzew. Ociekających
zapowiedzią wietrzności.

[Alek Osiński]

Pięknie Marcinie. Brawurowe i nonszalanckie wykonanie

Chociaż ten myk z wietrznością kolaborującą z wiecznością
to szczerze mówiąc parę razy już spotkałem...

[eka]

Szczerze mówiąc tylko tytuł przyciąga.
Reszta... przekombinowana.
Pozdrawiam.