Przed tytułem

[eka]

Okna wychodzą ponad dach bioreaktora,
a za nimi podążają młode schody.
Powietrze mocno napiera.

W tle, niedbale poukrywane, tańczą niewyraźne odbicia.
Patrzę na dzieci białej chmury i północnego wiatru.

Czekają na sandały, spod których bije blask.
To ten, który stworzył wszystko oprócz materii,
która go tworzy.

[Krokus]

Hm... no coś takiego? Takie ciekawe spojrzenie, na stworzenie i...

[eka]

... i tworzenie

[Lucile]

Ależ oryginała wizja apokalipsy, aż przeszył mnie dreszcz!
I te

dzieci białej chmury i północnego wiatru.

co "czekają na sandały" - już widzę drobne stópki pyzatych amorków obute w odblaskowe buciki.
Wow,

[tabakiera]

Stworzył wszystko oprócz materii, z której się składa, czyli coś tę materię stworzyć musiało, albo powstała z czegoś, co się wykluło z Bóg wie czego.
Cały blask w sandałach Stworzyciela?

Z tekstami o powstawaniu świata, materii i świadomości zawsze miałam problem. Tyle ogarnęłam, że bez Stwórcy człek jest bosy, czyli bezbronny.

[eka]

Ależ oryginała wizja apokalipsy, aż przeszył mnie dreszcz!
I te

dzieci białej chmury i północnego wiatru.

co "czekają na sandały" - już widzę drobne stópki pyzatych amorków obute w odblaskowe buciki.
Wow,

Urocze putta i apokalipsa? Dzięki za oryginalną, zaskakującą interpretację, Lu.

[eka]

Stworzył wszystko oprócz materii, z której się składa, czyli coś tę materię stworzyć musiało, albo powstała z czegoś, co się wykluło z Bóg wie czego.
Cały blask w sandałach Stworzyciela?

Z tekstami o powstawaniu świata, materii i świadomości zawsze miałam problem. Tyle ogarnęłam, że bez Stwórcy człek jest bosy, czyli bezbronny.

Dziękuję, Doroto, za wejście w tekst, w sumie mało czytelny. Autor winien rzecz tu namotaną rozsupłać.
Tytuł: Przed tytułem, bo taki jest początek rozmysłu nad trudnym do zdefiniowania - natchnieniem w sztuce wszelakiej. Zanim na tej działce coś skończymy i opatrzymy tytułem jest myśl, obraz, pomysł, a później kreacja.
Bioreaktor - nasz zręczny, wierny mózg. Coś sprawia (niemal każe), że człowiek sięga po farby, drewno, litery i tworzy rzecz dla normalnej egzystencji de facto zbędną, niekonieczną. Patrzymy przez nowe okna, schodami podążamy za mglistymi obrazami. Próbujemy je ukonkretnić. Skąd one się biorą, jak je precyzujemy w sztukach wszelakich?
Sandały i blask pod nimi - metaforą duchowego impulsu, natchnienia.
Czym ono jest? I tu pojawia się refleksja, że w każdej kreatywnej dziedzinie można je znaleźć. Nauki wszelakie, filozofie, religie, mody...
Wszystko stwarza co na początku tylko bytuje w myślach, infekuje je. A myśli bez materii naszego ciała, w tym mózgu, nie byłoby.
Czyli niezbędna jest para: materia - duchowość.
Duchowość bez materii nie zaistnieje. Mało tego, dlaczego te pojęcia są od siebie zależne?
Czy natchnienie stworzyło materię? Nie ma żadnej pewności na to.
Materia stworzyła duchowość, aby się od tej ulotnej sfery naszego życia odróżniać.
Czym jest materia, wszystkie te cząstki elementarne - każdy wie.
Ale jak powstały zależności między nimi, prawa którym podlegają? Tu już zaczynają się schody.

Pozdrawiam.

[tabakiera]

Dziękuję, Eko.
Rozjaśniło się.