Debety

[Marcin Sztelak]

Jestem plamą na mapie, roztartą
kroplą tłuszczu, która uparcie
spływała po brodzie niechlujnego
mędrca z sąsiedniego podwórza.

Jednak to prawda
– u mnie później robi się jasno
a cząstki mroku czyhają w bramach
na nierozważnych przechodniów.

Mam zepsutą głowę, uparcie
upada, by toczyć się po asfalcie
w przeczuciu podskórnego bruku.

Jestem kałużą pozbawioną wody,
przez spragnione sępy żyjące
w moich pustynnych oczach.

Nigdy ich nie zamykam,
bojąc się znaków wyrytych
na wewnętrzach spuchniętych powiek.

W rzadkich chwilach, gdy spoglądam
w absolutna ciemność martwego lustra,
szepczę prawdę: Nie zamykam w strachu,
że są całkowicie puste.

[eka]

Podmiocie liryczny, Twój Twórca na pewno w takie debety wpisać się może. Za duża superata z czytania jego tekstów : )

spragnione sępy żyjące
w moich pustynnych oczach.

Świetne! Gdybym potrafiła malować, powstałby taki obraz.
Salvadore D. natomiast mógłby po raz enty zabłysnąć surrealistycznie.
Brawo!