Zapewne pozostaniesz już sobą, nieznana dziewczyno
z perłą, chociaż spojrzeniem zdajesz się stanowić
zupełnie nowe wyznanie. Oczywiście; trzeba wyżłobić
na twarzy zarys okolicy, a choćby kilka cegieł. Kramy
dziś już zamknięte, bo wieczór i ciche wnętrza perlą
się rzęsiście. Czyjeś kroki ugrzęzły obok łzowych
kanałów i ledwo dostrzegalne poruszenie ozdobiło
usta. Niedomknięte drzwiczki, kiedy w głębi luster
dopełnia się stworzenie – dzień siódmy I następne:
gruszki, winogrona, agrest. Budują poprzez ciebie
dom drugi, drogę do kościoła, a słona woda płynie
w górę szyi, wypełniając zatoki, żebyś zdołała
utwierdzić fałdy niebieskiej materii. Wyłuskać
logos, włosy; można się domyślić, że uwolnisz je
i rozpuścisz daleko poza obraz, aby sama zostać
niewzruszoną esencją. Realności stało się zadość.
-
- Nasze rekomendacje
-
-
UWAGA!
JEŻELI JESTEŚ ZAREJESTROWANYM UŻYTKOWNIKIEM I MASZ PROBLEM Z LOGOWANIEM, NAPISZ NAM O TYM W MAILU.
[email protected]
PODAJĄC W TYTULE "PROBLEM Z LOGOWANIEM"
-
- Słup ogłoszeniowy
-
-
Demokracja jest wtedy, gdy dwa wilki i owca głosują, co zjeść na obiad.
Wolność jest wtedy, gdy uzbrojona po zęby owca może bronić się przed demokratycznie podjętą decyzją.
Benjamin Franklin
UWAGA!
KONKURS NA TEKST DISCO POLO ROZSTRZYGNIĘTY!
Jeżeli tylko będziecie zainteresowani, idea konkursów powróci na stałe.
A oto wyniki
JAK SIĘ PORUSZAĆ POMIĘDZY FORAMI? O tym dowiesz się stąd.
Do dziewczyny z perłą
-
Lucile
- Posty: 4856
- Rejestracja: 23 wrz 2014, 00:12
- Płeć:
Do dziewczyny z perłą
100% poezji w poezji. I to jest pisanie, które lubię.
Zauroczyłeś mnie, Alku, tą piękną ekfrazą do obrazu Jana Vermeera „Dziewczyna z perłą”
Każde słowo przemyślane, dopieszczone, umieszczone szyku, który - gdy czyta się na głos - nabiera harmonijnej melodii.
Wniknąłeś w obraz i poza obraz tą frazą:
Nie, Alku, nie wyróżniam poszczególnych strof, bowiem wszystkie, w jednakowym stopniu podziałały i pobudziły moją wyobraźnię.
Dawno nie czytałam tu tak dobrego wiersza, zasługuje na laury, poklask i umieszczenie go na pierwszym miejscu we wrześniowym koszyku.
Ładnie zaczął mi się pierwszy miesiąc jesieni.
Dziękuję i pozdrawiam
L.
Ps. Kiedyś też popełniłam ekfrazę do tego obrazu, ale gdzie jej tam do Twojej!
Zauroczyłeś mnie, Alku, tą piękną ekfrazą do obrazu Jana Vermeera „Dziewczyna z perłą”
Każde słowo przemyślane, dopieszczone, umieszczone szyku, który - gdy czyta się na głos - nabiera harmonijnej melodii.
Wniknąłeś w obraz i poza obraz tą frazą:
dobitnie to podkreśla.Alek Osiński pisze: ↑02 wrz 2018, 01:16Wyłuskać
logos, włosy; można się domyślić, że uwolnisz je
i rozpuścisz daleko poza obraz, aby sama zostać
niewzruszoną esencją. Realności stało się zadość.
Nie, Alku, nie wyróżniam poszczególnych strof, bowiem wszystkie, w jednakowym stopniu podziałały i pobudziły moją wyobraźnię.
Dawno nie czytałam tu tak dobrego wiersza, zasługuje na laury, poklask i umieszczenie go na pierwszym miejscu we wrześniowym koszyku.
Ładnie zaczął mi się pierwszy miesiąc jesieni.
Dziękuję i pozdrawiam
L.
Ps. Kiedyś też popełniłam ekfrazę do tego obrazu, ale gdzie jej tam do Twojej!
-
Liliana
- Posty: 1806
- Rejestracja: 11 lis 2011, 20:07
Do dziewczyny z perłą
Świetny wiersz. Uwielbiam ten obraz Vermeera. Też próbowałam napisać ekfrazę do "Dziewczyny z perłą", ale raczej gniot wyszedł.
Pozdrawiam
Pozdrawiam
-
eka
- Posty: 18265
- Rejestracja: 30 mar 2014, 10:59
Do dziewczyny z perłą
Dziewczyna na portrecie Vermeera patrzy na każdego i każdemu kto pyta, z prostotą odpowiada. Jest naturalna, jest sobą.
To jak ją urealniasz, drążąc spojrzenie, rozchylenie warg, zamysł, kierunek ruchu - zasługuje na wielkie uznanie.
Dopisując przestrzeń, czas, osobowość, przenosłeś ją w sacrum przeznaczenia.
Ten fragment najbardziej:
... gruszki, winogrona, agrest. Budują poprzez ciebie
dom drugi, drogę do kościoła, a słona woda płynie
w górę szyi, wypełniając zatoki, żebyś zdołała
utwierdzić fałdy niebieskiej materii.
To jak ją urealniasz, drążąc spojrzenie, rozchylenie warg, zamysł, kierunek ruchu - zasługuje na wielkie uznanie.
Dopisując przestrzeń, czas, osobowość, przenosłeś ją w sacrum przeznaczenia.
Ten fragment najbardziej:
... gruszki, winogrona, agrest. Budują poprzez ciebie
dom drugi, drogę do kościoła, a słona woda płynie
w górę szyi, wypełniając zatoki, żebyś zdołała
utwierdzić fałdy niebieskiej materii.
-
em_
- Posty: 2467
- Rejestracja: 22 cze 2012, 15:59
- Płeć:
Do dziewczyny z perłą
Myślałam ostatnio o tym obrazie...
Twój wiersz jest ciekawym odnośnikiem do niego.
Na duże TAK
pozdrawiam
Twój wiersz jest ciekawym odnośnikiem do niego.
Na duże TAK
pozdrawiam
you weren't much of a muse
but then I weren't much of a poet
— N. Cave
but then I weren't much of a poet
— N. Cave
-
Alek Osiński
- Posty: 6589
- Rejestracja: 01 lis 2011, 23:09
Do dziewczyny z perłą
No proszę. Ten obraz ma rzeczywiście jakąś moc przyciągającą.
Musi być jednak w nim coś nadzwyczajnego.
Dzięki Wam bardzo za refleksje
Musi być jednak w nim coś nadzwyczajnego.
Dzięki Wam bardzo za refleksje