lekcja pokazowa

[biegnąca po fali]

tego psa się nie głaszcze
jest podwórzowy
do tego suka
najpierw obsłuży wszystkich z ulicy
później skamle za szczeniakami

da pan wiarę
tego psa się nie głaszcze
bo nie zna etykiety
a tych kilka stopni do drzwi
to wie pan przepaść

dlatego ostrożnie
ze wszystkim co ekstremalne
z patrzeniem w księżyc
bo wtedy nici ze spania

a tu świat jak na złość
spowiada się pod moim oknem
byle jak
byle prędzej dobrnąć do końca
zapomnieć dlaczego
tego psa się nie głaszcze

i że ze wszystkich znanych mu tworzyw
najdłużej rozkładają się słowa

[Marcin Sztelak]

To bardzo dobry wiersz, powtórzenia tworzą ciekawą klamrę.

Pozdrawiam.

[Alek Osiński]

Też mi się podoba. Ale bez dwóch ostatnich wersów
bo te "słowa", w kontekście czułości, tudzież jej braku
o czym mówi tekst, w którym decydujący
jest gest-dotyk, nie współgrają organicznie.

Jak dla mnie nadmiar, a poprzednia strofa
dobrze wybrzmiewa jako finał.

[eka]

Bardzo dobry liryk, gdzie podmiot najpierw informuje kim jest, a w finale rozmawia już tylko z samym sobą.
Czytelnie, mocno, w niby to zwykłej, kolokwialnej wymianie zdań.
Prośba porusza i wzrusza. Zapominanie takiej przeszłości jest cholernie trudne.
Pointa z kolei uświadamia moc słowa dla peela.
Lekcja pokazowa? Tytuł zawiera dodatkową funkcję wiersza.
Brawo, Ewo.

____________
Jeżeli można to chciałabym zwrócić uwagę na podkreślenie w cytacie:

zapomnieć dlaczego
tego psa się nie głaszcze

i że ze wszystkich znanych mu tworzyw
najdłużej rozkładają się słowa

Może anaforą, choć gubi się tu pytanie:
i zapomnieć słowa rozkładające się najdłużej

Pozdrawiam.

[biegnąca po fali]

Marcinie - dziękuję.

Alku - ostatni dwuwers jest kluczowy. Nie do ruszenia;)
Dzięki.

Ewo - miło mi czytać takie pochwały. Tym bardziej, że od Ciebie.
Wskazany fragment może rzeczywiście dość niezgrabny,
ale tylko taki układ oddaje to, co (i jak) chciałam podkreślić.

Dziękuję:)

[zimny grog]

świat złośliwie
wyznaje grzechy za moim oknem
na odwal
by prędzej dobiec końca ekspiacji
dla świętego spokoju zapomnieć
z jakiego powodu
tego psa nie głaszczą


ale to tylko po mojemu. przy okazji nadmiar się się zmniejsza.

[Hosanna]

Mocne spotkanie trzech światów
psa gospodarza i gościa
pies i gospodarz już przywykli do swej roli (zapewne)
ale gość świeżym sercem nie może się pogodzić z narracją gospodarza

podziału świata na dom i budę
między nimi morze czerwone
święty może by przekroczył ale z pomocą Boga

zastanawia mnie to słowo
wszystko mi nie do końca pasuje
czy to słowo u psa rozkłada si ę długo (będzie pamiętał do końca życia okazaną dobroć) czy słowa usłyszane przez oko utkwiło za mocno i teraz rani
jeśli tak to życzę gościowi by zapomniał jeśli chce
pozwolił istotom podwórkowym walczyć po swojemu ze swoją karmą .. chyba że sam ma karmę cierpienia wynikającego ze współodczuwania z cierpiącymi

bardzo podoba mi się wiersz
czuję ze stoi za nim silna fala bezradnych emocji które nie mogą odnaleźć swego działania
to piękne jak człowiek szuka
szuka drogi by uczynić świat lepszym

[biegnąca po fali]

zimny grogu - dzięki:)

Hosanno - pięknie dziękuję. Szczególnie za tak treściwy i głęboki komentarz.