do Różewicza III

[Krokus]

wiesz…
z tego co czytam
czasem miewałeś nadzieję
pisałeś do ludożerców
próbowałeś tłumaczyć
ci słabsi to też ludzie
nawet dzisiaj można usłyszeć
podwyższony puls w każdej strofie

teraz kiedy na nich patrzę

wiem…
będą zawsze plecami
do tych wolniej idących
z dorabianymi kończynami

narzucą tempo
i będą już tylko
wyprzedzać zdobywać
i tak dalej i tak dalej

kochani ludożercy
na mecie będzie czekał
pewien poeta

powie
tu nie ma żadnego piekła
tu nie ma żadnego nieba
tu jest koniec taki do samego
końca

[eka]

Szczerze? Tylko ten fragment zostawiłabym, jest dopracowany, od pomysłu do rytmu.
Kochani ludożercy z łatwością naprowadzają na inspirację.

kochani ludożercy
na mecie będzie czekał
pewien poeta

powie
tu nie ma żadnego piekła
tu nie ma żadnego nieba
tu jest koniec taki do samego
końca

[Krokus]

Szczerze? Tylko ten fragment zostawiłabym, jest dopracowany, od pomysłu do rytmu.
Kochani ludożercy z łatwością naprowadzają na inspirację.

kochani ludożercy
na mecie będzie czekał
pewien poeta

powie
tu nie ma żadnego piekła
tu nie ma żadnego nieba
tu jest koniec taki do samego
końca

No wiesz, nie do końca się z tym zgadzam, ale to Twoja sugestia i okej.

[eka]

Szanuję Twoją wolę, i okey

[Gajka]

Krokus

Zgadzam się się z Eką. Pozdrawiam

[Krokus]

Krokus

Zgadzam się się z Eką. Pozdrawiam

Okej, no, ale powiedz co z resztą jest nie tak, bo ja na razie nie wiem?

[eka]

Krokusie, ano dlatego że:

wiesz…
z tego co czytam
czasem miewałeś nadzieję
pisałeś do ludożerców
próbowałeś tłumaczyć
ci słabsi to też ludzie
nawet dzisiaj można usłyszeć
podwyższony puls w każdej strofie


Niezbyt fortunny zwrot do adresata: wiesz w 1. wersie, jeżeli w 2. stosujesz frazeologizm: z tego co czytam. Narzuca się wręcz łączność: wiem, z tego co czytam. Oczywiste, że Poeta wie, skoro słowa, które czyta podmiot liryczny wyszły spod jego ręki.
Dalej, w kolejnych wersach, pokrótce streszczasz "List do ludożerców." Czyli wiesz, o czym traktuje Różewiczowskie wezwanie. Całe szczęście, że wiesz : ))) no i ten mylący czasownik w zwrocie do adresata. W sumie tylko drugi i dwa ostatnie wersy zasługują na uwagę.

teraz kiedy na nich patrzę

wiem…
będą zawsze plecami
do tych wolniej idących
z dorabianymi kończynami




teraz kiedy na nich patrzę - na tych "ludożerców" z czasu genezy wiersza - inspiracji? Czy współczesnych nieempatów?
A może podmiot kiedyś inaczej patrzył, może ich mentalne braki nie były mu obce? Byłeś takim ludożercą? Sorry za pytania, ale brak precyzji je wywołuje.
Dalej konkluzja: wiem, że... zakończona "dorabianymi kończynami" - zgrzytnęło mi tu i to mocno. Dorobić kończynę można lalce, robotowi, czemuś sztucznemu. Jak dla mnie bardzo niefortunny, odhumanizowujący zwrot.


narzucą tempo
i będą już tylko
wyprzedzać zdobywać
i tak dalej i tak dalej

Komu narzucą tempo? Tym z dorobioną kończyną? Poprzedzający wers jakby to sugeruje.
A owe itd. , itd. - to już totalne pójście na łatwiznę.

Reasumując: niechlujne, mało przemyślane wersy.
Mam nadzieję, że uzasadniłam wystarczająco swoją opinię.

[Krokus]

Krokusie, ano dlatego że:

wiesz…
z tego co czytam
czasem miewałeś nadzieję
pisałeś do ludożerców
próbowałeś tłumaczyć
ci słabsi to też ludzie
nawet dzisiaj można usłyszeć
podwyższony puls w każdej strofie


Niezbyt fortunny zwrot do adresata: wiesz w 1. wersie, jeżeli w 2. stosujesz frazeologizm: z tego co czytam. Narzuca się wręcz łączność: wiem, z tego co czytam. Oczywiste, że Poeta wie, skoro słowa, które czyta podmiot liryczny wyszły spod jego ręki.
Dalej, w kolejnych wersach, pokrótce streszczasz "List do ludożerców." Czyli wiesz, o czym traktuje Różewiczowskie wezwanie. Całe szczęście, że wiesz : ))) no i ten mylący czasownik w zwrocie do adresata. W sumie tylko drugi i dwa ostatnie wersy zasługują na uwagę.

teraz kiedy na nich patrzę

wiem…
będą zawsze plecami
do tych wolniej idących
z dorabianymi kończynami




teraz kiedy na nich patrzę - na tych "ludożerców" z czasu genezy wiersza - inspiracji? Czy współczesnych nieempatów?
A może podmiot kiedyś inaczej patrzył, może ich mentalne braki nie były mu obce? Byłeś takim ludożercą? Sorry za pytania, ale brak precyzji je wywołuje.
Dalej konkluzja: wiem, że... zakończona "dorabianymi kończynami" - zgrzytnęło mi tu i to mocno. Dorobić kończynę można lalce, robotowi, czemuś sztucznemu. Jak dla mnie bardzo niefortunny, odhumanizowujący zwrot.


narzucą tempo
i będą już tylko
wyprzedzać zdobywać
i tak dalej i tak dalej

Komu narzucą tempo? Tym z dorobioną kończyną? Poprzedzający wers jakby to sugeruje.
A owe itd. , itd. - to już totalne pójście na łatwiznę.

Reasumując: niechlujne, mało przemyślane wersy.
Mam nadzieję, że uzasadniłam wystarczająco swoją opinię.

No wiesz... wydaje mi się, że to taka rozmowa z poetą i to wiesze ma swoją wymowę, tak samo jak "wiem". Natomiast, narzucić tempo, odnosi się do czegoś ponadczasowego, ludzi którzy światu narzucają tempo, ludzi, którzy nie oglądają się na innych, słabszych, nie martwią się o ich los, a w rzeczywistości nawet dla niech jest to wykańczające, taki wyścig, który do niczego nie prowadzi, a ci kulawi, cóż byli jakimś rozwiązaniem. Przecież wiesz, że świat gna coraz szybciej, a ludożercy coraz bardziej coraz bardziej je podkręcają, oni zawsze są i będą, tylko, że jeszcze teraz mamy jakiś tam na nich wpływ( być może) jeżeli nie, nie przeżyjemy, oni również.

[Krokus]

co do tego: i tak dalej i tak dalej, może masz rację, ale wydawało mi się to zgodne z rytmem wiersza, a być może się myliłem, muszę przemyśleć.

[eka]

Ja tylko chciałam konkretem wypełnić swoją opinię, boże broń naciskać na cokolwiek