przeciążenie

[abandon]

nad przepaścią splatam nowy wianek z gwiazd
między palcami łatwiej odczytać przeznaczenie
stało się przekleństwem gdy zamknąłeś mi usta

pierwszy raz leciałam na wznoszącym oddechu
kształt opływowy zwiększał prędkość opadania
traciłam pewność w oczach przed lądowaniem

powiedziałeś poćwicz jeszcze między wersami
chwalenie nocy przed wschodem marnie wróży
na przyszłość wezmę w swoje ręce ostatni krok

[Gajka]

Hej Abandon

...nad przepaścią splatam nowy wianek z gwiazd... ładna fraza, zresztą jak cały wiersz. Hmm... nie chwal dnia przed zachodem słońca, takie powiedzenie słyszałam, ale żeby nie chwalić nocy przed wschodem, wiem, wiem, ale to już w innym kontekście. Pozdrawiam

[abandon]

Gajko, 2+1=3 jak 1+2;) Matematyczne odwrócenie pojęć;) Skoro scena dzieje się pod nocnym baldachimem...
Dzięki

[eka]

Liryka roli, podmiotem jest kobieta z przeciążeniem. Z tendencją do życiowych przeciążeń.
Chwalenie nocy przed wschodem... to może skutkować oplątaniem kobiety w tę noc, wcale nie cichą i przytulną.
Ale ktoś wziął jej przeznaczenie w ręce i ewentualny, skuteczny lot w przepaść wyhamował.
_______________
Niby sucho, nielirycznie, ale z mocą.
Dobry wiersz!

[abandon]

Nielirycznie łatwiej zinterpretować, po co zbędnie się głowić;)
Pamiętam, jak kiedyś ktoś mi zarzucił, że podwójnie szyfruję;) Wyrzuciłem enigmę
Interpretacja się zgadza i wsio w pariadkie.
Dziewczyna zagubiona i takie tam loty;)
Dzięki

[abandon]

Nie wiedzieć dlaczego łaził za mną ten wiersz. Przywołałem go po Julii* Gajki, ponieważ również zawiera w sobie prawdziwy tragizm, przewrotność życia. Swoiste poznawanie jego uroków z jednoczesnym umieraniem. Różnica historii polega na tym, że moja* spięta klamrą na pocieszenie nie ma zakończenia, jak ten krok zawieszony nad przepaścią.

[eka]

Dzięki za :didaskalia:

[abandon]