Znaki

[eka]

vice, vice

[abandon]

[januszek]

"samo życie ..."
i sama poezja.

[abandon]

Dzięki.

[skaranie boskie]

Dwa wersy nieco bym odmienił i to nie dla estetyki wiersza, ale dla zwyczajnej uczciwości względem gramatyki i interpunkcji.

Czy tylko pyłem w zaprószonym oku?

Czy tylko pyłem zaprószonym w oku?

ja twój kochanek, moja ty kochanka...

Ja - twój kochanek, ty - moja kochanka...
Poza tym stawiam, choć nie wiagram przecie...

[abandon]

skaranie*, naprawdę musisz zmieniać nagradzany wiersz?
Żartuję, nie jest nietykalny mimo druku.

Co do I uwagi.
To nie pył jest zaprószony w oku, tylko oko zaprószone pyłem - taki był zamysł.
Co do II uwagi.
To pięciostopowy jamb z hiperkataleksą o toku cezurowanym.
Twoja propozycja zmieni prawy hemistych w tym wersie z trocheicznego na amfibrachiczny, ale co tam - hipopotam;) to tylko wiersz.

No to druga kolejka

[skaranie boskie]

No dobra, już się nie czepiam, boś mnie gotów powiesić na jakichś amfibrachicznych hemistychach...
Już wolę spokojnie czytać przy

[abandon]

Ja, taki spokojny człek? Gdzież mi tam robić za kata. Nieśmiało tylko zwracam uwagę, że oprócz warstwy treści jest jeszcze mniej dostrzegalna warstwa formy, czyli te diabelskie zaklęcia: amfibrachy, trocheje, zestroje i inne hemistychy, które są budulcem sylabotonicznego piekła;)
Powiedziałbym piekielne uroki;)
I za to wypiję
Dzięki za czytanie i czepianie:)

[skaranie boskie]

A wiesz, że nigdy o tych diabelskich sztuczkach nie słyszałem, a podobno udawało mi się w życiu popełniać sylabotoniki?
Dziwne, prawda?
Ale zawsze - zamiast tych amfi-troche-zestrojów - używałem najlepszego płynu wierszopędnego...

[abandon]

Niedziwne, wystarczy mieć poczucie rytmu. Sylabotonik jest ja melodia z wystukiwanym rytmem. Jeśli nawet nie potrafisz go nazwać, wyczujesz jak jest przestawiony. Równe rozłożenie akcentów skutkuje naturalnie płynną artykulacją, choć może być trochę nużąca. Ale i na to są pewne zabiegi łagodzenia skutków monotonii, choćby logaed.