zaszywanie duszy (na podstawie WYSZYWANIA CHARAKTERU - W. HASIORA)

[biegnąca po fali]

nie będziesz sobą prędzej mną
naprostują cię kładąc stopkę na twój kark
zegniesz i tak już zostanie

czerwony ścieg jak znak
po nim poznają żeś swój
nie po ojcu nie po matce
lecz po czasie w jakim przyszło ci żyć

nie ma już wolności
zabrał ją ten który szyje
na miarę nowych bóstw
wychodzą spod igły
ślepi i głusi
pełni słów o których wiedzą że są
i to im wystarczy

a znaczenie koła którym obracają jest o tyle ważne
że to koło nigdy się nie zatrzyma
przez świat pochylony w stronę upadku

i prędzej spalicie się w tym pędzie
niż odpuścicie stopie
pieszczącej żeliwny pedał

[eka]

chapeau bas, Ewo, za ten wiersz.
Tyle pomieścił motywów, że aż zawrót głowy mam. Mniejsza o Hasiora, nawet nie chce mi się sprawdzać Twojej inspiracji.

Co strofa, to nowa, ważna konstatacja.

nie będziesz sobą prędzej mną
naprostują cię kładąc stopkę na twój kark
zegniesz i tak już zostanie

Kim jest podmiot mówiący w tej części? Kto , a właściwie jakie siły, naprostują - uwaga! - zginając kark człowiekowi? I to, jeśli dobrze odczytuję, podczas zszywania (stópka) na maszynie? Zaszywanie duszy to metaforyczne osłabianie... hm.
Lećmy dalej.

czerwony ścieg jak znak
po nim poznają żeś swój
nie po ojcu nie po matce
lecz po czasie w jakim przyszło ci żyć

Czyli kształtuje nas czas, okoliczności jakimi obradza. One zaszywają dusze (charaktery)?

nie ma już wolności
zabrał ją ten który szyje
na miarę nowych bóstw
wychodzą spod igły
ślepi i głusi
pełni słów o których wiedzą że są
i to im wystarczy

Czyli czas, ten obecny, wyszywa charaktery. Współczesność mocno ślepa, uzależniona, nieświadoma
niewolnica.

a znaczenie koła którym obracają jest o tyle ważne
że to koło nigdy się nie zatrzyma
przez świat pochylony w stronę upadku

Krawiecka maszyna czasu, a kto ją porusza? Liczba mnoga: obracają. Idee, mody, zdarzenia... może być tych sił wiele.
Totalny pesymizm tutaj, świat na krawędzi ściegu, a perpetum mobile pewnie zacznie wyszywać nowy wzór świadomych bytów.

i prędzej spalicie się w tym pędzie
niż odpuścicie stopie
pieszczącej żeliwny pedał

I tu znacząco mocny głos podmiotu lirycznego, który przechodzi do stopy pieszczącej żeliwny pedał. Teraz mówi do ludzi pozostających w ciągłym pędzie, tych którzy nade wszystko cenią sobie prędkość w ogarnianiu świata, w przeżywaniu życia.

[biegnąca po fali]

Dziękuję, Ewo. Dziękuję za tak rozbudowany komentarz, za poświęcony czas i odwiedziny

[eka]