Przystań

[Leon Gutner]

Rozgrzewa wszystkie noce jak piecyk
podaje mleko z sodą bez zmartwień
cierpliwie może być albo nie być
czuje najbardziej

jak ja się śmieje i tak jak ja grzeszy
bez oczekiwań rozjaśnia noce
nie trzeba błagać prosić jak kiedyś
wygrana z losem

czas odnajduje kiedy brak czasu
przynosi spokój na całe szczęście
wycisza przestrzeń pełną hałasów
sprawia że jestem

tego wszystkiego nie da się schować
czuję jej bliskość i wielką siłę
nie serialowa i nie książkowa
bardziej prawdziwe

po tamtej która nosiła burzę
i tak zniknęła jak się zjawiła
jest moim końcem wszelkich powtórzeń
ostatnia przystań

[abandon]

Wiesz, że zawsze wyczuję niby pies policyjny, jak mu coś nie zagra w rytmice.

jak ja się śmieje i tak jak ja grzeszy

choć wbrew pozorom, rytmicznie resztę wersów dobrałbym do tego jednego.
Raz, że Safona, ale ważniejsze, że nierówność hemistychów to pierwszy stopień pozbycia się nadmiaru zrytmizowania. Może stąd 5/6 czy 7/6, zamiast 5/5 czy 6/6. Ale to już moje widzimisię;)
Poza tym jak zawsze sprawnie napisany wiersz.

[Leon Gutner]

... a także uważny sprawnie napisany komentarz, któremu nie sposób odmówić rytmicznej racji.
Będę rozważał jego zasadność dziękując za obecność i refleksję.

Z uszanowaniem L.G.

[abandon]

Jak ja to mówię, zawsze w służbie poezji (numerycznej):)
Pozdrawiam.

[eka]

Powiedziałabym, że chwalona bohaterka to... dusza? Silna i pozytywna część psychiki peela? Bo nie stawiam na kobietę, takich ideałów brak : )
Pięknie wiersz wybrzmiewa, brawo, Leonie!


Czytając Wasze profesjonalne uwagi o wierszach numerycznych, odczułam wstyd. Bolejąc nad własną niewiedzą, zamilknę.

[Leon Gutner]

Eko to Ab liczy z racją ale poza tym umywam ręce
Dziękuję Eko ideałów co prawda brak ale może być hm ... bardzo blisko.

Z podziękowaniem L.G.

[eka]

To go łap