Czym czy kim?

[Hardy]

(Włączając się do zażartych dyskusji na temat feminatywów, które ostatnio zdominowały media...)

Kolarz jeździ na kolarce,
tokarz wprawił w ruch tokarkę,
szofer wcisnął się w szoferkę,
pilot nadział dziś pilotkę…

Tkwi literat w literatce,
a reżyser w reżyserce
goszcząc, schwycił się za serce,
kiedy dubler mu zastękał:
"Wykończyła mnie dublerka!".

Ja zaś nie wiem, głowę łamię:
"Czy to rzecz jest, może zawód,
czy też ludzkie harce żwawe".

[eka]

Znak czasu (czyt. spękań na patriarchalnym podziale świata) i tyle. Długo trwa proces wpisywania się nowych form językowych, np. taka "ministra" mocno mnie rozśmiesza, ale wiem, że to tylko kwestia poszerzania zakresu jej stosowania. Media zaczynają, naród kupuje. Albo nie.

Wierszyk z wiadomym podtekstem, a nawet otwartym w ostatnim wersie.
Zgrabny i wpisujący się w podział między konserwatyzmem a liberalizmem.
Vide: pretensje pań posłanek z PiS-u odnośnie stosowania wobec nich tej formy
Pani poseł, męska forma wg nich nobilituje.

[Hardy]

Jestem zwolennikiem "złotego środka", bez wpadania w radykalizm, który często śmieszy, a czasem jest mocno dwuznaczny
Ot - chirurżka, gastrolożka, ministra, psycholożka (zwłaszcza w wymowie), posłanka (do kładzenia na posłanie?). Kierowca tira to tirowiec, a kobieta? - tirówka? Jest zawód "blacharz", a kobieta - "blacharka", albo jeszcze gorzej "blachara" (o pejoratywnym wydźwięku).

Dla równowagi - mężczyzna ma się teraz nazywać "mężczyzn"? (aby pozbyć się żeńskiej końcówki -a), oraz nie ma być już nazywany "osoba" (rodzaj żeński), tylko "osób"?

Tak że - zachowajmy umiar, nie wpadajmy w skrajności

[eka]

Ot - chirurżka, gastrolożka, (...) psycholożka (zwłaszcza w wymowie),

Loszka? Nie przyszło mi to do głowy, ech, faceci mają skojarzenia (i to jedynie z częścią nazwy) tu z moimi niekompatybilne.
Hardy, a nie przyszło Ci do głowy, że formy męskie tych zawodów są wysoce nieuprawnione, biorąc pod lupę formy podstawowe?

Chirurgia (r. żeński), więc osoba od operacji to chirurżka, a nie chirurg.
Filologia (r.ż.), więc filolożka, a nie filolog.
Gastrologia (r.ż.), więc gastrolożka, a nie gastrolog.
Naprawdę, oczekuję podstaw logiki, konkretnie konsekwencji etymologicznej.

Kierowca tira to tirowiec, a kobieta? - tirówka?

Skądże, ze względu na wiadomy kontekst proponuję: tirowianka, tirka, tiraszka...

Jest zawód "blacharz", a kobieta - "blacharka", albo jeszcze gorzej "blachara" (o pejoratywnym wydźwięku).

Blacharka w tym wypadku będzie homonimem, więc można oczywiście zostawić, to normalne w polszczyźnie zjawisko albo zmienić: np. blacharzarka, fajne?

Jakie skrajności? Język ewoluuje, zmienia się pod wpływem nowych zjawisk.

Pozdr.

[eka]

O, sorry, przeoczyłam.

Dla równowagi - mężczyzna ma się teraz nazywać "mężczyzn"? (aby pozbyć się żeńskiej końcówki -a), oraz nie ma być już nazywany "osoba" (rodzaj żeński), tylko "osób"?

Kiedyś, od czasów prasłowiańskich do bodajże XVII wieku, "mężczyzna" był nazwą cechy, oznaczał męskość a nie konkretną osobę płci, której jesteś reprezentantem. Stąd i owo - a, ta męskość.
A póżniej się zmieniło. Do zbioru: pan, chłop, ksiądz, rycerz, wariat, mąż... ... ... - dopisała się nazwa jednostkowa od męskości, czyli mężczyzna.
Ja bym nie zmieniała, etymologia wiedzie do cechy, co prawda rodzaju żeńskiego : )

[eka]

Uswiadomiłam sobie przed chwilą, jak nazwy rzeczy, konkretnie ich rodzaj zależy, a w zasadzie zależał, od patriarchalnego podziału obowiązków, np.

miotła, ścierka, szmata, kuchnia, szufelka, zmywarka, pralka, pielucha, lodówka, ubikacja, wanna... - rodzaj żeński!

A przecież mógł być: miotełek, ścierek, szmatek, kuchniak, zmywarek, pralek itd.
No szok!

A np. obuwie: but, kozak, kalosz, papeć - r, męski, kobiety częściej chodziły boso (vide - mój awatar:)

A co nowe i polepszone też w r. męskim: internet, telefon, telegram, magnetowid, film...

Polski szowinizm był bezwzględny!

A np. Angole nie mają rozróżnienia rodzajowego dla rzeczy, dyskryminacji rodzajowej zdecydowanie tam mniej, stąd i pewnie w krajach anglojęzycznych narodził się feminizm.

Dzięki, Hardy, za inspirację do przemyśleń.
Skończyłam.

[Hardy]

Eka, jak już stwierdziliśmy - język jest "żywą materią" i nie zawsze da się nagiąć filologom do sztywnych reguł gramatycznych.

Dzisiaj "tirówka" ma bardzo negatywne znaczenie w dzisiejszym języku, którym posługują się Polacy. W tym sęk...
Może kiedyś zmieni na neutralne, ale to kiedyś.
PS. Podobnie jest i w drugą stronę, jak ze słynnym frędzlem przy akselbantach oficerskich czy sznurze do zaciągania zasłon okiennych. Jest to słowo w "Panu Tadeuszu" i w "Popas w Upicie" mistrza Adasia Mickiewicza oraz u Aleksandra Fredry w "Dożywocie". Wtedy zwykłe oznaczenie rzeczy, dzisiaj jest wulgarnym słowem.

[eka]

Tak, pamiętam (w podstawówce) moje zaskoczenie "kutasem" w PT, ale szybko pojęłam w czym rzecz.

Pozdrawiam.

[Hardy]

Oo... to znałaś już to słowo! Ja tam byłem zbyt wstydliwy i nieśmiały, nie znałem go...

[eka]

Oo... to znałaś już to słowo! Ja tam byłem zbyt wstydliwy i nieśmiały, nie znałem go...

Zawsze zazdrościłam młodym wstydliwym i młodym nieśmiałym tego, że ich uszy nie przepuszczają brzydkich słów do uszu. Wrodzona czy nabyta umiejętność?