postanowiłam

[biegnąca po fali]

nie wypowiem dnia
gdy wokół noc
to by się mogło kłócić
jak woda z ogniem
syczeć i wybuchać
chmurą pary i iskier

nie wypowiem światła
gdy wokół ciemność
to mogłoby się kłócić
jak prawda z kłamstwem
gdy jedno unosi głowę
a drugie spuszcza wzrok
jak zasłonę
w samym środku sztuki
domagając się owacji
by odwrócić uwagę od drugiego aktora

nie wypowiem ciebie
gdy wokół pusto
to mogłoby się kłócić
z brakiem twoich butów
i koszul
brakiem dotyku i słów
najprostszych

więc milczę
wypowiadając jedynie ciszę i sprzeciw
bezdźwięczny jak niepokój
gdy niby nic się nie dzieje
a ja wiem
że zaraz skończy się świat
dzień i ciemność
i ty się skończysz

i moje postanowienie
tak bardzo nieważne
jak ważny jest czas by ochłonąć

[eka]

nie wypowiem dnia
gdy wokół noc
to by się mogło kłócić
jak woda z ogniem
syczeć i wybuchać
chmurą pary i iskier

Nie wiem dlaczego, Ewo, podkreślony wers mnie uwiera chyba zaimek z partykułą zakłóca rytm

skłóciłabym wodę z ogniem
syczałoby wybuchało
chmurą pary i iskier (?)

O, widzę, że ta konstrukcja funkcjonuje w roli powtórzenia, spoko, nie było tematu.


Najlepszy, msz, fragment:

milczę więc
wypowiadając jedynie ciszę i sprzeciw
bezdźwięczny jak niepokój
gdy niby nic się nie dzieje
a ja wiem
że zaraz skończy się świat
dzień i ciemność
i ty się skończysz

i moje postanowienie
tak bardzo nieważne
jak ważny jest czas by ochłonąć

Tylko -więc- postawiłabym na początku wersu.

Bardzo dobry wiersz, mocny, bolesny.
Pozdrawiam

[Mchuszmer]

No kolejny ostatnio tekst, który mnie ujął treścią, a jeszcze pomysł na formę współgrającą z treścią i rytm to promyk nadziei w kakofonicznym świecie. Takie smuty można czytać z satysfakcją mimo doła:-D.
Często funkcjonujemy próbując nie zadrapać powierzchni zbyt głęboko - choć w tej kwestii podmiot właśnie się obnaża - mimo fatalnej świadomości opadania kurtyny.
Popieram Eki zmianę szyku w przedostatniej strofie, płynność jest Twoim znakiem rozpoznawczym.

[biegnąca po fali]

Ewo, Szymonie - co racja, to racja. Już zmieniam szyk. I bardzo dziękuję i za poczytanie i za refleksję. No i (ogólnie) za dobre słowo. Dzięki!

Pozdrawiam

[Alek Osiński]

W tym wierszu króluje poczucie niemożności i niemożność zwalczenia go.
W sumie to smutne, bo bez poczucia siły sprawczej nic się nie stanie
a przecież, żeby słowo stało się ciałem, naprzód trzeba je wypowiedzieć. Pozdrawiam

[eka]

bez poczucia siły sprawczej nic się nie stanie

sporo w tym prawdy.

[Marcin Sztelak]

Spora dawka rezygnacji albo pesymistycznego dystansu. Dla mnie bardzo dobry