Koniec jest początkiem, Uroboros, czyli niekończący się wiersz

[eka]

Wciąż rozświetlają trakt tańczące chwile.
Pamiętasz - śmieją się głośno – muśnięcie
czułek? Gdy biały sandał posiałaś w trawie,
drugi rzuciłaś rzece.

I było po sprawie.

[pallas]

I było po sprawie
zbudowanej z kart
przestarzałych paragrafów

za zardzewiałych krat
prawdy dalekie

i wspomnienie
białych sandałów
z nurtem rzeki i traw
zmieniając kształt

czekają aż im otworzysz...

[eka]

Czekają aż im otworzysz stare podeszwy,
by wydłubać zaródź, uśpioną, kwantową kropkę,
naznaczoną widokiem na beztroskie lato.
W końcu... c'est la vie!

Wietrznie dziś. Pod oknem, w trawie,
wykluwa się stado zdziwionych kasztanów.
Życie jest piękne.

[pallas]

Życie jest piękne
i jak sobie je pościelisz
tak też się ono przeistoczy

piękne jest życie
bo kropką kwantowa
aby zaraz

prestigator wyszeptał
jest życie piękne
jest piękne życie
życie piękne jest
piękne życie jest

banał komunał slogan
krzyczy widownia

wtem huk
klepsydra upadła
czas odmierzony
ziarnko po ziarnku
rozprysły się

życie za życie

[eka]

życie za życiem podąża choć tak bliska
mu wojna podczas której bez sensu zabija
taka jest jego podła natura

pierwszym być
być najważniejszym
bezkarnym... ale do jasnej cholery za kim
podążysz tyranie
gdy poddanych nie stanie

gdy już się przejrzysz w wszechrzeczy
przebogatym bezpiecznym
absolutnie najlepszym
no i w końcu wyłącznie jedynym...

ogon stulisz
mur zniszczysz
i za obcym zatęsknisz
człapiąc w stronę śmierci

potworze

[pallas]

potworze

w cieniu miliona
czyhający na okazje
by podrzeć papierowe
imperia Arystolesa...

i

urzeczywistnić rok 1984
w totalny
atonalny dźwięk

hierarchiczną kastę

[eka]

hierarchiczną kastę wciąż broni jak lwica
ekipa z Woronicza
ministerstwo od prawdy dla proli
dwoi się i troi
by zadowolić tłuste koty
przy boku naczelnika

od zmroku do świtu
kit łykaj ćwoku
nie chcesz

ewaporacja w toku

[pallas]

ewaporacja w toku

podnosi
ciśnienie
chronometrów

turkoczą
koła
jedno
za
drugim

pasażerowie
wyglądają
zza okna
widzą
słyszą
czują
odwracają głowy

tunel

turkoczą koła jedno
za drugim
jedno za drugim

rozmazane obrazy
oni patrzą
ktoś pociągnął za
hamulec
wyszedł...

tunel

turkoczą koła jedno
za drugim
jedno za drugim
jedno za drugim

kalejdoskop wspomnień
ktoś szarpnął hamulec
i głuchy słychać
turkot kół

parowanie
ciśnienie
zegarów
wskazówka
na czerwonym polu
i
już na trwałe
pozostanie
zapisana księga

[tabakiera]

zapisana księga takimi kulfonami
że rozczyta tylko mędrzec
iluzjonista albo
czarny kot
z kurzym pazurem

a będą tam same mądrości
i rady
jak żyć dostojnie
jak rodzić dzieci
i wychowywać je na
światłych mądrych i patriotów

nie na jełopów

kot będzie czytał przy kominku i z mądrą miną
i jeszcze w butach

łaził po trupach

[eka]

łaził po trupach
turpista
antynatalista
antyhumanista

i się śmiał