czekając

Wiadomość

biegnąca po fali · #1 Post autor: **biegnąca po fali** » 16 wrz 2023, 19:48

rośniesz
na tej zatrutej ziemi
nawet krzyż schnie
obwisają zwiędłe ramiona
cierniowa korona
i ani kropli potu
czy krwi

pragnę

modlę się o deszcz
pada gdzie indziej
trawa do kolan się łasi
a rzeka obmywa koryto
tu tylko pył
pustynia po horyzont

czekam na miłość

wszystko wytłumaczy
każdą stratę
podniosą się kwiaty
i konary połamanych drzew
podźwigną bezdomne ptaki i cień
rozwieszą pomiędzy

matka przyjdzie i schłodzi w nim twarz
zmęczone członki na mchu rozłoży
o pień się oprze
podtrzymując przerwane
słoje i słowa

i będzie tak trwać
aż zrosną się w jedno
jej i jego wola

#2 Post autor: **tabakiera** » 17 wrz 2023, 22:11

Podobno wiara czyni cuda.

Widać masz wewnętrzną potrzebę ustawicznego przerabiania jednego tematu, który u Ciebie powraca - krzyże, cierpienia, męka pańska, osamotnienie i cała marność nad marnościami.

Trzeba przyznać, czynisz to z wprawą i swoistym wdziękiem.

#3 Post autor: **eka** » 18 wrz 2023, 17:58

Miłość i jej brak. Życiodajność i zabójcza susza.
Bardzo przemyślane akcenty i okręgi w tych słojach - słowach.

:rosa:

biegnąca po fali · #4 Post autor: **biegnąca po fali** » 30 wrz 2023, 22:47

tabakiero, eko - bardzo dziękuję:)

Toyer · #5 Post autor: **Toyer** » 02 paź 2023, 19:35

biegnąca po fali pisze: ↑
16 wrz 2023, 19:48
pragnę

modlę się o deszcz
pada gdzie indziej

W modlitwie o deszcz ten pada tam gdzie najsilniejsza jest wiara

Pozdrawiam
najlepsze życzenia :rosa:

Marcin Sztelak · #6 Post autor: **Marcin Sztelak** » 03 paź 2023, 20:00

Nie jest źle gdy człowiek ma jeszcze o co się modlić. Bardzo dobry wiersz.

biegnąca po fali · #7 Post autor: **biegnąca po fali** » 07 paź 2023, 17:47

Toyer, Marcinie - wielkie dzięki:)

Mchuszmer · #8 Post autor: **Mchuszmer** » 13 paź 2023, 07:50

Hej Ewka, no zdecydowanie jest coś w tym wierszu, kapie najpierw, potem rozkwita. Wnętrze zatruwa zewnętrze, a stagnacja uruchamia błędne koło, ale przynajmniej jest nadzieja. Szczęście dziecka, ulga matki (odbieram raz jako osobę która odeszła, raz inaczej), ciekawy roślinny klimat z pogranicza snu. Nawet dyżurny krzyż fajnie wykorzystany;-) z obrazem ramion i cierpieniem wtopionym w powszedniość.

biegnąca po fali · #9 Post autor: **biegnąca po fali** » 16 paź 2023, 12:58

Oczom nie wierzę! No fajnie, że coś tam Ci w tym wierszu zagrało. Krzyż musi być. Obowiązkowo. Jak nie krzyż, to sufit albo komin;) Cóż, tak się kręcę w kółko, coraz częściej zahaczając o prozę. Nie mam jakichś większych ambicji czy planów... ot bawię się. Bo sprawia mi to przyjemność. Dzięki. Fajnie Cię widzieć:)