Linia

[Leon Gutner]

Za linią życia dom nad morzem
piaski zachodów fale wspomnień
stoi nad brzegiem szuka wiatru
nie łatwo mu do niego podejść

to linia której nie przekracza
już wie jak mijać jak wybaczać

nic o tym raczej w chwiejnych progach
domy zmieniają właścicieli
czas hula wilgoć śpi na schodach
fundament z ziemią grunt podzielił

ciągle tam stoi jest pamięta
a jego postać jak nietknięta

co roku stare drzwi otwiera
gości coś w sobie skryty w lesie
okna ma w lustrach ale teraz
obraz odbija ciepły wrzesień

potem październik z listopadem
grudzień i zima zatrą ślady

nie myśli o nim jak o domu
ale pamięta o przyczynach
a on mu ciągle podpowiada
jak o przeszłości zapominać

mówi że było że nie będzie
nie zmyślaj tego nigdy więcej

[tabakiera]

Za linią życia ten dom, czyli po drugiej stronie.

a on mu ciągle podpowiada
jak o przeszłości zapominać

- trudna to sztuka.

Jak zawsze smutno i nostalgicznie u Ciebie.
I prawdziwie - tekst można zarówno odnieść do historii jednostki, jak i regionu.

[Leon Gutner]

Jednostkowo i regionalnie dziękuję Tab

Z uszanowaniem L.G.

[nienażarty]

przeszłość - zamknięty etap w czasie
nie da się wrócić coś powtórzyć
to jak ten domek tam za lasem
istnieje żyje w świecie złudzeń

na ranę rzucił ktoś garść soli
jak rozdrapujesz bardziej boli

[Leon Gutner]

Zrezygnuj o głodny z serialowych doniesień bo przychodzi taki czas kiedy nawet jak rozdrapujesz to już nie boli
A poważnie - dziękuję za czytanie i poświęcony czas.

Z uszanowaniem L.G.

[nienażarty]

Leonku w wierszu jet peel nie bierz wszystkiego do siebie a swoją drogą znam ludzi, których wspomnienia wręcz bolą i nawet tego robaka się nie da zapić - ni cholery nie pomaga

[Leon Gutner]

A broń cię Panie Leo niczego nie bierze - ma nawet kłopot z proszkami od bólu głowy a co dopiero wszystko
Ludzie są.
I tak to zostawmy.

Ukłony L.G.