Poetyka migratoria

[Leon Gutner]

Już mu tak nie smakują wiersze
jak kiedyś ale lubi pisać
teraz go bawi bliska przestrzeń
wszystkim co może z niej wyczytać
wieczorem ulubione miejsce

wtulone w spokój który kocha
wzywa go wdzięcznie i tym samym
obdarowuje snem po nocach
kiedy jest trzeźwy i pijany
przelewa myślą dawny pożar

już mu tak słowa nie pasują
jak wtedy ale to nie szkodzi
bo poetyka mocno trując
co zechce to z wierszami zrobi
piórem nie zdołasz tego ująć

ma ten swój stan zapominania
i nie wracania do niczego
jakże go lubi lekko wchłaniać
sobą i nie ma w tym nic złego
bo jest czas trwania przemijania

już mu tak rymy nie smakują
i coraz trudniej iść po schodach
nic poetyce nie ujmując
są takie drogi które szkoda

już się nie bielą nie rymują

[nienażarty]

te drogi zawsze się rymują
choć słowa dzisiaj bez podtekstów
i nic tu dodać i nic tu ująć
a drogi wiodą do adresów
gdzie grzeszne dusze pokutują

ziemska namiętność ich uwiodła
oczy przysłonił czar niewieści
obfita krągłość turgor wzmogła
zmuszając piękne pięknie pieścić
choć zakazana niska podła

szczęśliwe mogą pokutować
a inne porwał ten spod ziemi
o jakże ciężko jest żałować
jednak musimy być zbawieni

by zacząć życie swe od nowa

Pozdrawwiam

[Leon Gutner]

Ja również pozdrawiam o Głodny.

Z podziękowaniem L.G.