pergamin

[eka]

aby zadośćuczynić nagiej prawdzie
zdjęłam wszystko nawet
ogoliłam głowę

mimo protestu źrenic
potrafię rozebrać się ze skóry
i żłobić
po wewnętrznej stronie

nie odwracaj oczu
czerwień w końcu zaschnie
zeskrob
oswój pumeksem

i pisz

[Alek Osiński]

Kiedy czytać dosłownie, Ewo, to makabreska...brrr

No ale chodzi oczywiście o przekaz metaforyczny.
Ja tu widzę obraz bolesnego poświęcenia, na które
Pil, mimo oporów, wydaje się jednak gotowy,
aby powstała jakaś nowa wartość, dzieło kreacji
miało swój dalszy ciąg.

Fakt, wydobycie wartości dodanej wymaga poświęcenia,
Oczywiście wartości, która jest wartością, z punktu
widzenia tego wiersza : )

[eka]

Oczywiście wartości, która jest wartością, z punktu
widzenia tego wiersza : )

A prawda nią nie jest? Nie jest wartością uniwersalną?

Dzięki, Alek: )

[biegnąca po fali]

Ilu ludzi tyle prawd, Ewo. To co ja (przykładowo) uważam za prawdę dla innych jest kłamstwem albo (delikatniej) bzdurą. Prawda nie poparta dowodami albo dowodami słabymi nic nie jest warta. Zresztą... czy w dzisiejszych czasach w ogóle coś znaczy? Czy istnieją jeszcze jakieś wartości poza pieniądzem?

Najbardziej środkowa cząstka;)

[Jana]

.

[Alek Osiński]

A prawda nią nie jest? Nie jest wartością uniwersalną?

Jest, Ewo. Moja uwaga ma związek z tym, że odczytałem wiersz jako
konflikt wartości. A może odczuć? Wszak mówi również o buncie zmysłów. "Protest źrenic" : )

[eka]

Ilu ludzi tyle prawd, Ewo. To co ja (przykładowo) uważam za prawdę dla innych jest kłamstwem albo (delikatniej) bzdurą. Prawda nie poparta dowodami albo dowodami słabymi nic nie jest warta. Zresztą... czy w dzisiejszych czasach w ogóle coś znaczy? Czy istnieją jeszcze jakieś wartości poza pieniądzem?

Najbardziej środkowa cząstka;)

Prawda nie potrzebuje niczego, po prostu jest, natomiast uwiarygodnienia potrzebuje fikcja:)
Możemy w naszym ludzkim systemie wartości oceniać prawdy jako piękne, potworne, dobre, obojętne, okrutne... ale to nieistotne. Fakt zachodzi i jest niesubiektywny.
Zakłamujemy fakty z wielu powodów, najczęściej obyczajowych, presji wytworzonych norm.
Tynk subiektywizmu jest gruby, czasami aby dostać się do surowej cegły, trzeba rozebrać się ze skóry.
Takie podejście wymaga założenia przez wytwórców tysiącletniej kultury istnienia czegoś, co jest niezależne od nas. Postawiłam na fakty, nie ich ogląd.

Jeżeli Twoja, Ewo, teza miałaby być słuszna, to historii nie ma. Niedawno została skazana 90-letnia Niemka za uporczywe negowanie istnienia ludobójstwa w Auschwitz. Kto ma rację? Ona, czy więźniowie tego obozu?
Wiem, to 'mocny' przykład.
Problemem jest ocena codzienna, siebie samych i innych. Sztuka, wszelka twórczość ma sens, jeśli służy do wyrywania prawdy i utrwalania.
Dzięki, Ewo, za obecność pod tekstem.

___________
Jano, dziękuję za przemyślaną interpretację.
Dodam, że kwiatuszków i serduszek peelka nigdy na skórze nie zapisywała:)



____________

A prawda nią nie jest? Nie jest wartością uniwersalną?

Jest, Ewo. Moja uwaga ma związek z tym, że odczytałem wiersz jako
konflikt wartości. A może odczuć? Wszak mówi również o buncie zmysłów. "Protest źrenic" : )

Aha, teraz rozumiem.
Źrenice protestowały z punktu optyczno-estetycznego, to błahy konflikt.

[biegnąca po fali]

Ewo, ale ja się z Tobą zgadzam. Rzecz w tym, że jak zwykle nie umiem się wysłowić. Prawda jest prawdą... Kwestia prób zafałszowania jej z powodów osobistych, historycznych czy politycznych.

[eka]

Nie żartuj, czytam Twoje wiersze i podziwiam umiejętność zamykania w słowach emocji, myśli, zdarzeń.

Tak, masz rację, że swoje 'prawdy' niczym niepoparte uznajemy za święte. Może to dobrze? Człowiek tak się nie dołuje.
Krytyczni wrażliwcy mają przechlapane.
Ale coś za coś.
W czym żyć? W zakłamaniu? Dla swojego i innych dobra...

[biegnąca po fali]

W wierszach jest mi łatwiej. Jakoś tak samo ze mnie wychodzi. O tym jak widzę życie, ludzi cały ten świat, dowiedziałam się dopiero teraz. Pisząc. Czasem myślę, że lepiej było nie zaczynać.