Fulmun

[Leon Gutner]

W czas kolejnej pełni wolno ciągnie zima
nikt za dobrze nie śpi a noc pilnie czyta

posrebrzanym blaskiem wszystkie szyby w domu
rozdział za rozdziałem kilka tęgich tomów

nie tak dawno w pełni nie sypiali wcale
nawet małej chwili teraz trochę z żalem

lśni znajomy księżyc jasno i bezwolnie
nic nie świeci bardziej jaśniej i samotniej

wiele uleciało lecz kolejna pełnia
jakby chciała świadczyć że coś może przetrwać

zwrócić nie powtórzyć czerń i biel z kolorów
nie zostawić ludziom ani krzty wyboru

teraz jest inaczej bo pełnie są po nich
a oni już idą w dwie przeciwne strony

sen ich częściej gości i pod kołdrą grzebie
w blaskach i poświatach bo jak nic tak lepiej

czas kolejnej pełni to nigdzie i wszędzie
dni miesiące lata lecą w dal czym prędzej

czasem myślę o tym czy jeszcze jak zawsze
gdzieś tam patrzy w pełnię
ja już rzadko patrzę

[nienażarty]

przyjemne nostalgiczne
pozdrawiam

[nienażarty]

przemija czas pełni wiatr chmury rozwiewa
chcieliśmy coś zmienić lecz już nic się nie da

lato się ociąga ni jak nie chce odejść
jeszcze ciepłym słońcem pieści nas w ogrodzie

zwinna gospodyni wciąż ugniata ciasta
myśląc ze urośnie - naiwna niewiasta

ktoś czasem z ochotą piec zmysłów rozpali
lecz mu sił nie starczy by bawić się dalej

przemija czas pełni niespełnionych marzeń
może coś się spełni już w innym wymiarze

pozdrawiam

[Leon Gutner]

Dobrych innych wymiarów o głodny.
Dziękuję za dobrą słowo i chęć do napisania kilku jakże ciekawych wersów.

Z ukłonami L.G.