ZIEMIA. CHMURA. HAK.

[Karma]

Od najbliższego, stałego lądu dzielą mnie nieba
i sześć godzin snu.
Wokół tańczą ostatnie drzazgi ze statku, który się zmógł, a potem zatonął.
Zostałem tylko ja i te strzępki, tworzące teraz horyzont, uwierające w plecy.
Przynajmniej do najbliższej pełni, od której oddziela mnie bezkresne
"niczego tak bardzo...".

Zostałem tylko ja.
Jak obłok pośrodku oceanu, odbity w nim jak w kalce.
Jak hak, którym byłem zawsze, odkąd pamiętasz.

Tańczę więc na chłodnej tafli, tożsamy mewom,
które przysiadają czasem na mnie i karmią szeptem.
Skórę przypieka mi słońce, przypieka tak bardzo, że ta w końcu zeschnie
i zmieni się w kamień.
Stanę się szeptem pośrodku dróg, wreszcie kompletny i stały jak odgłos.
Stanę się piachem, w którym ktoś, kiedyś - zakopie kufer lub dwa.
Tańczę więc pośrodku morza i staje pierwszymi klifami.
Ktoś skacze ze mnie, nieświadomy tego co pod nim.
I choć zanurza tylko stopy, w stromej - ostrej wodzie, ta pochłania go całkiem, zamienia w hak, którym byłem od zawsze. Dopóki pamiętasz.

Został tylko on/ona.

Bezwiednie sięga do mnie rękoma, wczepia palce w ubity już,
stały lont.
A ten się rozsypuje.

Jak chmura.
Jak dym.

Jak pustynia.












Z cyklu: Awokado.
Lipiec 2022.

Marcin Lenartowicz.

[eka]

Zostałem tylko ja i te strzępki, tworzące teraz horyzont, uwierające w plecy.
Przynajmniej do najbliższej pełni,

Pytanie: do najbliższej pełni strzępki będą uwierać w plecy, czy tworzyć horyzont?
Może jedno i drugie, czyli do pleców peela przywiera horyzont ze strzępek i uwiera

Mnóstwo wcieleń, bycie niemal wszystkim, ale przede wszystkim peel był/jest/będzie hakiem.
Hak kojarzy się źle. Na haku można zawisnąć, być na niego nabitym...
Ot, megalomania : )

[Karma]

Megalomania? Wyjaśnij.