Samospalenia

Wiadomość

Marcin Sztelak · #1 Post autor: **Marcin Sztelak** » 21 lip 2018, 19:42

Coraz sprawniej zaciskamy słowa
w grudki błota.
Do obrzucania ludzi z drugiej strony
przeszklonej tęczy.

I drżeń jakby więcej, rezonują
tuż przy powierzchni asfaltów.
Wżartych w skórę na wpół martwej
matki.

Poznaczonej bliznami świeżych
grobów, na które nawet niepewne
ręce nie położą kwiatów.

Coraz sprawniej układamy życia
w najprostsze wzory.
Żadnych zasupłań aż do najpewniejszych
zgonów.

#2 Post autor: **eka** » 27 lip 2018, 19:19

Matka - Ziemia i jej wyrodny, ludzki plon, wyniszczający ją i siebie nawzajem.
Prostota egoizmu.
Wiersz, bardzo dobrze napisany, zarówno w formie, jak i zastosowanej metaforze.
Techniczna cywilizacja nie buduje wiązań, oddala nas od siebie, niszcząc ludzką arkę w Kosmosie.

:kofe:

szczepantrzeszcz · #3 Post autor: **szczepantrzeszcz** » 27 lip 2018, 21:40

Z ostatnią zwrotką się nie zgadzam. To bardzo trudna sztuka ułożyć życie w prosty wzór, a brak zasupłań, jest naturalnym profitem wynikajacym z prostego wzoru, przypadajacym w udziale nielicznym.

Zgon zawsze jest pewny.

Marcin, nie pociesza Cię pewność zgonu?

Spodobał mi się Twój wiersz. Wiele w nim goryczy, wiele poezji goryczy. Kusi, aby nie zaciskać słów w grudki błota, a to wcale nie tak mało.