Uzasadniony protest poety

[Lucile]

(drabble poprawione)

Ja, Wieszcz, wielce oraz poważnie zaniepokojony stale pogarszającą się kondycją towarzyszących mi na pomniku - już od stu dwudziestu lat - pięknie wyrzeźbionych postaci, uprzejmie pragnę poinformować odpowiednie władze Cesarsko – Królewskiego Miasta Krakowa, a także zwyczajnie donieść, że: odkąd Męstwo ma zbyt niebezpiecznie obluzowane osadzenie grotu, to ta wiecznie natchniona Poezja miewa brzydkie przetarcia; natomiast orzeł u stóp nadobnej Ojczyzny, którą bez żadnego szacunku obesrały bezczelne krakowskie gołębie, zamknął z wrażenia wielki dziób, a od oblepionej - dawno przeżutą gumą donald – stetryczałej, na uwiąd cierpiącej Nauki uciekł młody uczeń; i teraz, w knajpie „Pod Pipą”, z Luśką z Podgórza, zalewa się w trupa.

[eka]

Fajne.

[Lucile]

dziękuję

[szczepantrzeszcz]

Posągi na cokołach są dla czytających wiersze. Poeta swój pomnik wystawia za życia.

Z drugiej strony patrząc, wszystkich, opisanych przez Ciebie niedogodności wieszcz Adam miał okazje doświadczać za życia... no, nie wszystkich, nie znano wtedy gumy do żucia, tym nie mniej mial możliwość się przyzwyczaić. Wychowanny w zdrowej, carskiej rzeczywistości wie również, że uzasadnione protesty służą uzasadnianiu protestów. Czy czemuś jeszcze?

[Alicja Jonasz]

A to ci pomnik - donosiciel ulubiona moja technika - upersonifikowanie! krótko, pisane piękną polszczyzną; pozdrawiam, Lu i stawiam

[Lucile]

wszystkich, opisanych przez Ciebie niedogodności wieszcz Adam miał okazje doświadczać za życia... no, nie wszystkich, nie znano wtedy gumy do żucia, tym nie mniej miał możliwość się przyzwyczaić. Wychowany w zdrowej, carskiej rzeczywistości wie również, że uzasadnione protesty służą uzasadnianiu protestów.

jaka ładna złota myśl, Szczepanie, postała pod moim mało poważnym tekstem

A to ci pomnik - donosiciel ulubiona moja technika - upersonifikowanie!

Ten, nieco prześmiewczy drobiazg wziął się stąd, że rok temu przeczytałam krótką, lapidarną notatkę pracownika Magistratu o widocznych - gołym okiem - zniszczeniach pomnika Wieszcza, postawionego na Rynku Głównym w Krakowie sto dwadzieścia lat temu - w 1898 r. Sam pomnik przeżywał gorsze chwile "tortur", niż te wyrządzane mu przez, niestety, często pijanych nocnych turystów. Nota bene, dobre kilka lat temu okoliczni właściciele pabów i restauracji wywieszali na drzwiach swoich lokali informacje języku angielskim, że weekendowych angielskich turystów nie odsługujemy. A dlaczego. Sama, niestety, widziałam ich skandaliczne zachowania, po odpowiedniej ilości wypitej polskiej wódki, kiedy, środku nocy, puszczały im hamulce oraz zwieracze i swoim zachowaniem, a także nagością, bowiem niektórzy - z nieznanych mi powodów - pozbywali się także ubrania i głośno harcowali po statecznym, wiekowym i Bogu ducha winnym krakowskim rynku. I nijak do tego ma się piosenka, która właśnie mi się przypomniała:
"Przyleciał ptaszek z Łobzowa
usiadł na rynku Krakowa..."

A wracając do perypetii pomnika. W sierpniu 1940 r., znowu całkiem okrągława rocznica, zburzyli go niemieccy okupanci. Widziałam zdjęcia z tej "akcji" - wstrząsające, kadr po kadrze oglądać spadające figury - symbole polskiej duszy i dumy. Oczywiście, trzeba też o tym pamiętać, ale nie popadać w żadne skrajności - a śmiech czasami bywa oczyszczający.

Alicjo, Eko, Szczepanie, bardzo dziękuję i pozdrawiam
L

[Lucile]

wszystkich, opisanych przez Ciebie niedogodności wieszcz Adam miał okazje doświadczać za życia... no, nie wszystkich, nie znano wtedy gumy do żucia, tym nie mniej miał możliwość się przyzwyczaić. Wychowany w zdrowej, carskiej rzeczywistości wie również, że uzasadnione protesty służą uzasadnianiu protestów.

jaka ładna złota myśl, Szczepanie, postała pod moim mało poważnym tekstem

A to ci pomnik - donosiciel ulubiona moja technika - upersonifikowanie!

Ten, nieco prześmiewczy drobiazg wziął się stąd, że rok temu przeczytałam krótką, lapidarną notatkę pracownika Magistratu o widocznych - gołym okiem - zniszczeniach pomnika Wieszcza, postawionego na Rynku Głównym w Krakowie sto dwadzieścia lat temu - w 1898 r. Sam pomnik przeżywał gorsze chwile "tortur", niż te wyrządzane mu przez, niestety, często pijanych nocnych turystów. Nota bene, dobre kilka lat temu okoliczni właściciele pabów i restauracji wywieszali na drzwiach swoich lokali informacje języku angielskim, że weekendowych angielskich turystów nie odsługujemy. A dlaczego. Sama, niestety, widziałam ich skandaliczne zachowania, po odpowiedniej ilości wypitej polskiej wódki, kiedy, środku nocy, puszczały im hamulce oraz zwieracze i swoim zachowaniem, a także nagością, bowiem niektórzy - z nieznanych mi powodów - pozbywali się także ubrania i głośno harcowali po statecznym, wiekowym i Bogu ducha winnym krakowskim rynku. I nijak do tego ma się piosenka, która właśnie mi się przypomniała:
"Przyleciał ptaszek z Łobzowa
usiadł na rynku Krakowa..."

A wracając do perypetii pomnika. W sierpniu 1940 r., znowu całkiem okrągława rocznica, zburzyli go niemieccy okupanci. Widziałam zdjęcia z tej "akcji" - wstrząsające, kadr po kadrze oglądać spadające figury - symbole polskiej duszy i dumy. Oczywiście, trzeba też o tym pamiętać, ale nie popadać w żadne skrajności - a śmiech czasami bywa oczyszczający.

Alicjo, Eko, Szczepanie, bardzo dziękuję i pozdrawiam
L