Koniec jest początkiem, Uroboros, czyli niekończący się wiersz

[Lucile]

W garści zmieścić - całe życie?
To tak jakbyś zapragnął przysiąść na atłasem wyściełanym
taborecie przy najpiękniejszym fortepianie Pana Boga.
Nie dla ciebie, człowieku, powinieneś to wiedzieć.
Przecież i tak nie potrafisz zagrać
nawet jednej, najkrótszej, czystej nuty
na jego nieskończonej, niebieskiej klawiaturze.

[eka]

na jego nieskończonej niebieskiej klawiaturze
zachwycona i zmęczona lotem (pod górę
nad górę) przysiadła ważka

rosnąca nuta uniosła jeszcze wyżej
by strącić
(przedmową) w znajomy kształt
który kołysał się przy brzegu
pierwotnoskrzydłej rzeki

czas drgnął

[jaga]

czas drgnął wskazówki ruszyły
miedzy nami niepewność
i szansa na cud
kwiat przekwita pozostawia
nikły ślad na zapamiętanie

[eka]

nikły ślad na zapamiętanie zostawię w przedpokoju
i nie zetrę do końca
na stromej skarpie trudno wejść w nowe
bulgoczące źródełko prawdy
które nie boi się – cuchnie siarką
pachnie świerkiem i pomarańczą
mułem oblepia stopę
przed wschodem zmyje

zbyt wiele wybija w midasie-źródlasie
winne są podziemne rzeki spod biegunów i równika
to w nim uparły się zmieszać
bez lęku że wyparują na powierzchni

a klimat się ociepla
na Sycylii co rusz wybucha pożar

[tabakiera]

na Sycylii co rusz wybucha pożar
on namiętny ona
gibka i pulchna zarazem

żar bije z czarnych oczu

a u nas ziąb
miłością kupczą sprzedawcy gazet

do podtarcia

[eka]

do podtarcia zbyt śliskie
zbyt twarde
bidettę – prysznic intymny
do wypróbowania
poetkę namawiam

[tabakiera]

poetkę namawiam do epiki,
bo na co komu tomiki
opasłych wierszy, uniesień
smętnych jak jesień

[eka]

smętnych jak jesień szara deszczowa
męczących mądrych melancholijek
tudzież zgorzkniałych ponurych pań
trzpiotek idiotek co w słusznym wieku
się zachowują tak jak podlotek
ty się wystrzegaj

radę ci dam – dla mnie najlepiej
gdy jesteś sam

[tabakiera]

gdy jesteś sam wszyscy są razem
z rybakiem ryba
sikorka z kurką
a góra z górką

i tylko trawa
na wielkich łąkach
zostaje strawą

bo być samotnym
to jest bezbronność
w postaci najsoczystszej

[eka]

w postaci najsoczystszej
nie można być na zawsze
we wszystkim droga: kwiat pyłek owad owoc
i nasiono twarde

wybierz z nabrzmiałości - rzuć z wiatrem
lub pod wiatr