Koniec jest początkiem, Uroboros, czyli niekończący się wiersz

[tabakiera]

w tobie zawsze raźniej w niedoli przyjaźniej
w radości swobodnie a przy śmierci godnie
we własnym łóżeczku pod znaną kołderką
każda plama znana i każde puzderko
- tu pierścień po babci tam maminy szalik
to nic że szum słychać i krzyki w oddali

dalekie nie nasze nie nasze nieważne
całkiem bez znaczenia

mówię to poważnie

[Lucile]

Mówię to poważnie; przestań bawić się lalkami,
ubierz się, idź w końcu do pracy,
spójrz, co robią dziś rodacy -
- pustosłowiem leczą rany.
Jesteś leniem? To już koniec między nami.

[eka]

Jesteś leniem? To już koniec między nami.
Nicnierobienie – bożek zmian – pokrętnego postępu,
antytradycjonalista, tfu, wciąż szuka pretekstu,
by uciec od fizycznej pracy, wirtualem mami.

Algorytmem mam się najeść? Opłacić podatki?
Skończ, leniu! Dość oderwanej od realiów gadki.
Huty budować, drenować kopalnie i hodować świnie,
bo na stal, węgiel i mięcho, wiem że popyt nie minie.

Polska baba rozum ma! Że co?! Że klimat się zmieni?!
Hi, hi... a czy mój to kłopot? Po mnie choćby potop.

[tabakiera]

Po mnie choćby potop i spalone kości,
nawet nie chcę w ziemi czarnej się wymościć,
aby podczas życia było dużo picia
i dużo zabawy.
Nie ma na to rady,
że nos najważniejszy i to, co pod nosem.
A teraz o setę i steka poproszę.

[jaga]

A teraz o setę i steka poproszę.

no proszę, jaki nie nażarty
a ja myślałam, że to tylko żarty
stek szkodzi na wątrobę
a seta na głowę - waro by pomyśleć
niż chorobą organizm dociśniesz

[eka]

niż
chorobą organizm dociśniesz
wyż
to co je wzniesie wybierz

ciśnienie spada lub rośnie
na jesień i na wiosnę
na zimę i na lato
czy to bratu czy siostrze
życz dobrze
a ja
(z radości mój ośle)
na smuty energię ci poślę

[jaga]

na smuty energię ci poślę

on raczej smutny nie bywa
znany jest z tego, że jest uparty.
bywa tematem na żarty
nikt nie poradzi gdy się uprze
zaradzić może monstrum głupsze

[tabakiera]

zaradzić może monstrum głupsze
zatem monstrum szukamy w rozpaczy
może się monstrum rozkraczy
może zaczai w piwnicy

każda na szczęście liczy
każda da z siebie wszystko

by był spokój nad Wisłą

[Lucile]

nad Wisłą pewnego poranka
śliczna Wanda o krągłych kolankach
w toni fal błękitnych pociechy szukała
bowiem tego Germańca nie chciała
z powodu jego włosów sztywnych rudych
i nóg rachitycznych chudych
a ona
w brunetach smukłych i natchnionych
gustowała

[eka]

gustowała też jej córa tudzież wnuczka i prawnuczka
bo Polacy czystej krwi swą urodą nie grzeszyli
ciut ładniejsi może byli od Wikinga czy Niemiaszka
ale równie jasnoocy szablonowi więc skostniali

dla brunetów (tych natchnionych smukłych panów
czarnobrewych czarnookich) wszystkie Polki
tracą rozum – z genów Wandy – taki mus
oszałamia dziki Turczyn Arab gibki Francuz zuch

wciąż o ich względy panie się biją
(nawet się z tym nie kryjąc)
wieczny z tego kram
by spokój zapanował nad Wisłą
dobry Panie ześlij nam
przystojnych islamistów