Koniec jest początkiem, Uroboros, czyli niekończący się wiersz

[tabakiera]

lubi fantazjować i dobrze mu z tym
wymyśla coś z rymem a czasem pod rym
rzuca w kogoś błotem szuka winowajcy

kto wszystkiemu winien?
kto ma uwiąd starczy?

wszystko wina Tuska małego łobuzka
on zęby wyszczerza z samego Wybrzeża
ceny ziół podnosi czarci ogon wznosi
dobrze że cię mamy
bo winę zwalamy
na głowę ryżawą

brawo kocie
brawo

[eka]

brawo panie
panie próżny

specjalisto od jałmużny
kapie z bańki albo nie
rozum nie chce lub też chce
gdy nie może wtedy źle

z drugiej strony to bezpieczne
szkodzą ruchy niedorzeczne
mam pytanie
czy w bezruchu coś jest wieczne
zatrzymane w jednym stanie
jak pragnienie przed śniadaniem
być zgłębianym w wyobraźni

egzystować w czyjeś jaźni
ależ owszem właśnie tak
niedotknięty rzeczy świat
uśmiech wzbudzi szach i mat
panie próżny
tyś mój brat

[jaga]

panie próżny tyś

gdzie jesteś gdy jesteś nieobecny
za myszkami się uganiasz
pomrukujesz na ich widok
a gdy gładzę twoją sierść
prężysz się i czekasz.....

[eka]

prężysz się i czekasz... na język który dotknie
i rozpisze przestrzeń od każdej mądrzejszą
pomiędzy literami
tak przezroczystą że przejrzyściej
się nie napełni

a dzisiaj jeszcze kęs mgławicy
łychy świecącej szarości
smugi niepewnych krawędzi
ale może kiedyś
na śniadanie
chochlami miękkiego światła
wypełnimy żołądki

odbarczą się z tkankowej pamięci
absurdziejące wrzodziska
będziemy jeść połykać zapychać się
wolnością od

bo chyba można w czasie
bez myśli

[eka]

bez myśli zapisanych – lepiej
fałszuje forma oderwana od ciała
bezczelnie lub nieudolnie
świadomie lub nie – jeden szajs

do hiperkibla z nią – mówi – domykając
garbate spleśniałe drzwi
co najwyżej możesz pacnąć kleksem
głodu i chłodu
a nuż ktoś nakarmi i ogrzeje

empatodurniów nie brakuje w ideopowiecie
szczerze szczerząc się do lustra
oczkiem mruga do mnie
zwierz

[Lucile]

Zwierz się będzie ci lżej
i nie pobłądź pomiędzy słowami
widzisz tu jestem - ja twój didżej
obiecuję że wkrótce i na szczęście
zdarzy się raj pomiędzy nami
lecz tylko wtedy
kiedy nie zagrozisz zamęściem

[eka]

kiedy nie zagrozisz zamęściem...
śpiewał luzak w przedwojennej piosence
wyluzuj kobieto
puchem marnym i wietrzną istotą
bądź dla mnie
inaczej wszystko przepadnie

nieładnie przymuszać nieładnie

[tabakiera]

nieładnie przymuszać nieładnie
nawet gdy miłość wykradnie
rozum. w zamian da parcie
na ślub i porody. uparcie
dziurę mu w brzuchu chcesz wiercić

wiedz przestaniesz już nęcić
i kusić by grzeszyć bez końca

wyluzuj. i bądź gorąca

[Lucile]

Gorąca klucha w gardle uwięzła
razem ze sporym fragmentem mostkowego przęsła
przełkniesz i to, z wdziękiem weźmiesz na klatę
„nieznośną lekkość” życia
deczko już sponiewieranego od spożycia
nadmiernego z kumplami z blokowiska
wszak nie do zastąpienia jest nasza rodzima czysta
nic to że po niej coraz trudnej trafić na chatę

[eka]

nic to że po niej coraz trudnej trafić na chatę
ach ideo ideololożko ideobajeczko znów idę
rozciąga się droga oddala sens rośnie trwoga
cóż ja pocznę nieboga

rozpłeznąć mi się przyjdzie na możliwe strony
rozwłóczyć rozum w bezmiar
polizać fantomy
ścian ciepłych z cegieł pobielonych
by grzać nad farelką swoich rąk miliony

tu zdjątka antenatów mrugają odważnie
tu chłop chłopem wróg wrogiem
i baba wciąż babą... chato wspólna chato
w tobie zawsze raźniej