Pamięci Brunona Schulza

[Lucile]

Dzisiaj mija 79. rocznica tragicznej śmierci Brunona Schulza, zastrzelonego w Drohobyczu przez niemieckiego gestapowca Karla Günthera.


W Drohobyczu na ulicy nie przystawaj.
Nie podnoś oczu.
Rzut oka, czy jest na balkonie, może być ostatnim.
Feliks* i Karl* miewają humory i niewyrównane porachunki,
więc parkowy murek musi zabarwić się szkarłatem.

Dziś sklepy przy ulicy Mickiewicza
już nie pachną cynamonem.
Jednym strzałem zdyszany szept
przebił się na drugą stronę,
dojrzewając do dzieciństwa.

I tylko - jak sekret powierzony na wstępie -
z kieszeni wysypały się
okruchy chleba.

---
* Feliks Landau - niemiecki zbrodniarz wojenny.
* Karl Günther - niemiecki zbrodniarz wojenny, zabójca Brunona Schulza (19 listopada 1942 r.) - w czwartek zastrzeliłem twojego Żyda – podobno tak skomentował to morderstwo.

[pallas]

Wiesz okolicznościowy. Świetnie Lu napisany,
widzę tu wszystkie nawiązania do Schulca, którego twórczość lubię.
Potrafił w nowy sposób patrzeć na świat poprzez wykorzystanie tradycji.
Choć pewnie to dziwnie brzmi.

Piotr

[Lucile]

Potrafił w nowy sposób patrzeć na świat poprzez wykorzystanie tradycji.

Twórczość Brunona Schulza odkryłam dopiero na studiach, a właściwie odkrył ją dla mnie śp. prof. Jan Błoński. To było jak zanurzenie się w niezwykły, zaczarowany świat. Wtedy prawdziwym wyczynem było zdobycie jego „Sklepów cynamonowych i „Sanatorium pod Klepsydrą”. Jednak pierwsze zetkniecie z twórczością Schulza to był tekst Jerzego Ficowskiego „Regiony wielkiej herezji. Szkice o życiu i twórczości Brunona Schulza”.

W natłoku wydawanych dzisiaj setek tytułów – często nie wartych nawet rzutu okiem - literatura, szerzej mówiąc sztuka Schulza jest dla mnie ożywczym, niewyczerpanym źródłem.

Piotrze, dziękuję za słowo.

Serdeczności