Memo

[Leon Gutner]

Bezcenność wierszy wielka moc
zanim przeleją alfabety
dawno opuszczą je kobiety
bezprzewodowa skuje noc

o słońce zadba i o wiatr
ta troska tak jak wszystko mija
to nic ważnego mała chwila
wkrótce zapomni o niej świat

czasami tylko
drażni czas
od kiedy jest już tylko wierszem
lepi łzy mocniej jakoś gęściej
w słowach co w ustach są jak piach

kiedyś gdy skończy mnie to jeść
jakoś zapewnię im przetrwanie
dbając byleby tylko pamięć
dalej uniosła jakąś część

wspomnienia
taki dziwny stan
potrafią cięższe być niż kamień
i gdzieś na stronach mądrych ksiąg
czytam
że bardziej nic nie kłamie

[eka]

Wspomnienia koloryzujemy lub wbijamy w czerń - normalka. Tu cel uświęca środki, więc wybiórczość, a i nawet fikcja, w którą święcie wierzymy.
Pamięć, co ona z nami robi? Czas przeszły ma moc, choć odchodzi w zapomnienie, kamienie zostają.

Gorzkie:

czasami tylko
drażni czas
od kiedy jest już tylko wierszem
lepi łzy mocniej jakoś gęściej
w słowach co w ustach są jak piach

Pozdrawiam, Leo.

[Leon Gutner]

Dziękuję Eko za dobitną wyrazistą refleksję i czas spędzony nad wierszem.

Z uszanowaniem L.G.