***(W małej, bursztynowej sali...)

Wiadomość

Grafoman · #1 Post autor: **Grafoman** » 27 kwie 2021, 23:48

***(W małej, bursztynowej sali...)

W małej, bursztynowej sali,
nad bębenkiem milkną dusze,
i te z próz podmalowane,
i te z oswojonych piekieł.

Nie widziałem żadnej z twoich,
tych pod dworkiem heblowanych,
ani nadkażonych zmrokiem,
znad stanowisk rzadkich śpiewów.

Może kurtkę z puchu trawi
woda, w której pływa obłok,
i nad duszą częściej duma
ten, kto nigdy nie był przy niej.

#2 Post autor: **eka** » 29 kwie 2021, 18:34

Ujmuje ta bursztynowa sala z zamierającymi, uwięzionymi w pisarskiej żywicy - duszami.
Grały wcześniej, a teraz pod obserwacją jak mezozoiczny owad w nowym mieszkaniu.
Tyle tu subtelnych metafor-pułapek... obejmują, wiążą w swojej lirycznej materii.
Dawno nic nie publikowałeś, fajnie było znowu wejść w klimat Twojego obrazowania.
Wyższa szkoła pisania.
Pozdrawiam.

:kofe:

#3 Post autor: **lczerwosz** » 30 kwie 2021, 22:18

Czy piekło można oswoić. Diabły zmęczone nie dodają ognia pod kotłem już tak chętnie, a gorejące dusze ciekawie opowiadają o zieleni i błękicie. Warto takiej posłuchać. Tworzy się układ?
Bębenek znaczy się uroczystość, rocznica? Bursztynowa komnata, historia, tajemnica. Podmalowana proza jest jakby lekkie oszustwo, gdy brakuje tiulu, krepiny, można dorobić z papieru kuchennego a nawet gorzej.
Zastanawia mnie sztuka obcowania z nieznaną na co dzień duszą, może kogoś znanego z telewizji, ale dalekiego, nie dostępnego bezpośrednio.

Marcin Sztelak · #4 Post autor: **Marcin Sztelak** » 03 maja 2021, 17:43

Bardzo dobrze spisane, z nutkami stylizacji i wysublimowane metafory.
Pozdrawiam.