Ostatni przemarsz

[Marcin Sztelak]

Szczury na wysypisku prężąc dumnie ogony maszerują ku świetlanej przyszłości. Na froncie wciąż spokój – złudny, skoro już szykują odpowiednie obwieszczenia i odezwy:
Do broni, gonić wroga, gonić. Ten może być wszędzie, zresztą najpewniej jest.
Wysypisko zapłonie, pożar wzniecony od żaru najsprawiedliwszych serc zgaśnie, gdy ostatni sztandar obróci się w popiół.
Później cienie zatańczą na zgliszczach, zaświeci słońce, spadnie deszcz.
A wiatr, ironista, zaśpiewa wesoło pieśń:
Do broni, gonić wroga, gonić.

[eka]

Karty mobilizacyjne, uaktualnione, poczta niedawno znajomym przyniosła.
Umieszczasz szczury w obrazie apokalipsy i już kolejną przewidujesz,tym razem z ręki sprawiedliwych, ich żaru. A nie fanatyzmu czasem?
I nie będzie komu być szczurem i sprawiedliwym.
Coś zostanie, chichot historii.
Bardzo celnie zmetaforyzowana myśl.

(

gronić

)

[tabakiera]

najpewnie

- chyba miało być "najpewniej"

Ludzie jako szczury na wysypisku, dumnie demonstrujące sztandary i głoszące nacjonalistyczne idee.
Może demokratyczne?
Dzieje ludzkości to dzieje ustawicznych rewolucji, każda dla dobra... Czyjego?
Każda dla ważnych wartości.

Taki szczurzy krąg.