Brevitas spiritus

[Lucile]

Po stromiznach piersi
wspinam się. Każdy oddech odsuwa
groźbę niespełnienia po dotarciu
na szczyt.

Ty też oddychaj, miła, oddychaj.
To nic, że wyżej, coraz wyżej
droga się wznosi,
a każdej następnej nocy wspinaczka
bardziej uciążliwa.

Taka miłość się trafiła.

Ale - jeśli osierocimy czułość,
czy nie zaczniemy twierdzić,
że jest tylko marginalnym produktem
zadanego nam czasu?
---
LuBe
dwadzieścia cztery, dwa,
dwadzieścia dwadzieścia jeden

[lczerwosz]

Marginalny produkt zadanego czasu. Czasu nadprodukcji i dzikiej konkurencji. Koniecznie trzeba osiągnąć szczyt. Nie żeby dogonić, ale uciec.
A jakby zabrakło? Wszystkiego. Pamiętam te czasy. Ale też były szczyty i zdobywanie. Więc może to w ogóle nie zależy od środowiska. Każdy tworzy reguły dla siebie i dla partnera. I się w nich doskonali. Aż po szczyt.

[em_]

Ale - jeśli osierocimy czułość,
czy nie zaczniemy twierdzić,
że jest tylko marginalnym produktem
zadanego nam czasu?

— ten fragment sobie zabieram :-)
przeczytałam z przyjemnością,
pozdrawiam

[Lucile]

Brevitas spiritus - zadyszka, jaka dopadła współczesny świat (pomimo wydawałoby się „zatrzymanego czasu” w pandemii) - nie jestem pewna, czy czegokolwiek nas nauczy. Niestety, wystarczy choćby odrobinę zanurzyć się w historii. Wielkie epidemie średniowiecza potrzebowały kilkuset lat na wyciszenie. A przecież komunikacja międzyludzka nie była taka jak obecnie; pamiętam, jak - jeszcze całkiem niedawno - media zachłystywały się z zachwytu nad „globalną wioską”. A ludzie? Szczególnie ci z wielkich korporacji, zakręceni, jak chomiki w tym szczególnie wirującym „wszechświecie”, zmuszeni do kręcenia się jeszcze szybciej: Szybciej! Wyżej! Dalej! bo mnie „kolega” dopędzi i - nie daj Boże - przegoni. Przyjedzie lepszym autem, pochwali się coraz młodszą kochanką/kiem, droższym zegarkiem, itp…

I gdzie tu czas na smakowanie, odpowiednio rozłożone dawkowanie, dotykanie niespiesznej celebry wspólnoty dusz i ciał?

Tempus fugit – czy na naszą zgubę?

Em_, Leszku, bardzo dziękuję za obecność i i słowo.
L

[eka]

Szukałam przez chwilę powiązania między ostatnią zwrotką a pozostałymi, skąd to:

Taka miłość się trafiła.

Ale - jeśli osierocimy czułość,

.

Miłość oddana obrazem wspinaczki, walką o oddech. Erotyk buduje już pierwszy wers w tej liryce maski, bo podmiotem czynisz mężczyznę. Z kolei tytuł, owa Duszność, odsyła do choroby, nota bene znamiennego symptomu covida.
Zarazili się miłością? Miłość w czasie zarazy?
Ale wracając do szukania powiązań między zwrotkami, wychodzi mi po bardzo uważnym czytaniu, że czułość jest przyczyną trudów wspinaczki, tego łapania oddechu przy zdobywaniu stromizn. Hm : )

Absolutnie nie osieracać, ewentualnie ciut zwolnić.
Pozdrawiam : )

[Lucile]

Absolutnie nie osieracać, ewentualnie ciut zwolnić.

Słusznie, bo inaczej obu pod. lir. tego tekstu grozi tryb jałowego biegu.
Dobrą radę chętnie im przekażę… może posłuchają.
A na dobry humor - brevis vitrum

[Marcin Sztelak]

Świetny erotyk bardzo dobrze umiejscowiony w wulgaryziemie współczesności.
Pozdrawiam.

[Lucile]

Marcinie,
dziękuję