W sieci

[Agnieszka R.]

Spotkałam dwa pająki. Mniejszy marionetką w rękach wielkiego. Ten ostatni pluje pianą - jak rzeka w korycie, wulkaniczna lawa płynie do moich nóg. A ty wyciągasz chusteczkę, którą kiedyś osuszałam łzy, wycierasz płynne ścierwo.

Na tle okna jestem mała. Wielki pająk lubi czasem połechtać moje ego, a potem jeb! - w twarz!
Wczoraj znowu stanęłam na tle okna i wróżyłam na palcach: wyleci czy nie wyleci? wyleci czy nie wyleci?

Moje palce jeszcze drżą. Zaciskasz je w pięściach, robisz odlew gotowy przyjąć wyzwanie. Mówisz, żebym przestała myśleć o pająkach. Każesz mocować się z własnymi słabościami, z tym co we mnie.
Niechcący spoglądam na okno. Skurczyło się?... a może to ja się rozrosłam, jak bujna zieleń sierpnia. Nie. Mamy zimę. Skulona modlę się o rozmarzanie.

Ziemia niebawem puści soki, podleje węgiel w piwnicy, który zakwitnie zielonymi źdźbłami pszenicy. Upiekę ci jednak chleb czarny, jak węgiel, z grubego przemiału, byś był mocny.

Dziś powiedziałeś: szkoda chusteczki na ludzką żółć. Zmień kroki, zacznij tańczyć inaczej.
Przestań szukać w pajęczej sieci. Zmień podkładkę. Stara jest zakurzona z drobinkami, na niej widać każdą rysę. Przejedź paznokciem po nowym. Nie dostrzeżesz brudu.

Podpis: Mucha, która kochała najbardziej.

[eka]

Podpis uroczy : ) Rozumiem, że owa mucha jest pozytywnym bohaterem, ściskającym dłonie... no właśnie: podmiotki lirycznej czy raczej pierwszoosobowej narratorki? Wiersz to, a może proza poetycka? Różnice między tymi formułami zacierają się od lat. Niby jedynym kryterium jest obecność wersu dla poezji i jego brak w prozie naszpikowanej metaforami.
A, mniejsza : )

Oryginalne toto nie jest w pomyśle, Agnes. Sieć (net), pająki (zazwyczaj toksyczne usery) i muchy - ofiary.
Ciekawym jest tutaj siła owej męskiej muchy, która w sieć nie daje się wmanewrować, a nawet ratuje pajączka.
Bo podmioto-narratorkę widzę w roli tego mniejszego.

[Agnieszka R.]

Eko w roli mniejszego.pajaczka widzisz narratorke?
Oj nie taki byl moj zamiar. Chcialam opisać dwa pająki szczególnie jednego muche żeńska czyli narratorkę i muche męska nie dajaca się wmanewrować w siec no szkoda ze nie wyszło:( usciski.

[eka]

Aga, stąd to wynikanie:

Spotkałam dwa pająki. Mniejszy marionetką w rękach wielkiego. Ten ostatni pluje pianą - jak rzeka w korycie, wulkaniczna lawa płynie do moich nóg. A ty wyciągasz chusteczkę, którą kiedyś osuszałam łzy, wycierasz płynne ścierwo.

Trzy postaci mi się w tekście ustanowiły: dwa pająki (zły i ten krzywdzony przez niego - czyli marionetka) oraz mucha męska z chusteczką, sorry, mucha nie może być mniejszym pająkiem.

[Marcin Sztelak]

Orginalny pomysł, świetne wykonanie, być może tekst bliższy prozie poetyckiej, ale to tylko umowny podział.
Pozdrawiam.

[tabakiera]

Jakby list pożegnalny przed całkowitym odejściem.
Bardzo niepokoi mnie ten tekst,

[Agnieszka R.]

Marcin, Tabakiera dziekuję Wam.