równoległe łąki za miastem

[zimny grog]

statystycznie
na tej łączce częściej rosły czterolistne koniczynki
co miało być zapowiedzią dobrych widoków
czegokolwiek
choćby trafienia z rozkalibrowanej wiatrówki
w cienką nitkę na której dyndało jakieś tam fatum

zerwałem cztery jedną dla siebie
pozostałe dla szczuplutkiej czarnulki o śnieżnej cerze
widziałem jak pisała po przystankowej wiacie
kocham wzajemnie i zawsze średnio dużego stanisławka
niech im życie sypnie
dużo szczęśliwego albo chociaż jako takiego

około południa
za kościołem romana zaparkowała ruchoma strzelnica
cud eurydyka z szyldu pokazała palcem drobnośrutowe
karabinki poprosiłem pierwszy lepszy
strzelmistrz o miłym tiku przyjął roślinkę za honorarium
zawiesił cel na tle ściany w malowane grochy

na nitce wirowało moje wyobrażenie siebie
przesunięcie szczerbinki poprawiło cel drugiego strzału
opadanie nie przybrało wyrafinowanej formy ot
eurydyka zdmuchnęła kropkę-proch znad kremowego blatu
dookoła niby nic nie zmieniło anturażu
jedynie czarnulka pisała litery w odwrotną stronę

znów chodzę po łączce
tablica oznajmia gotyckim krojem czcionki jakakolwiek
koniczynka rośnie jedna wśród dziesięciu tysięcy traw

[Agnieszka R.]

przeszkadzają zdrobnienia, zupełnie nie wiadomo po co, no tak infantylnie z nimi, bardzo ładny tytul

[zimny grog]

przeszkadzają zdrobnienia, zupełnie nie wiadomo po co,

a powiadają jakoby zdrobnienia miały udelikatnić

no tak infantylnie z nimi

a bez nich?

bardzo ładny tytul

jednak plusy sąm

pozdrawiam.

[Lucile]

Mnie te zdrobnienia nie wadzą, pod warunkiem, że odczytam je, jako dyskretne nawiązanie do dzieciństwa, do beztroskich zabaw i włóczęgi po łąkach, radości oraz dumy z odnalezienia czterolistnej koniczynki itp. Peel dorósł, życie okazało się całkiem inne od dziecięcych wyobrażeń, ale sentyment pozostał, chociaż „dynda” niebezpiecznie i ironicznie na cienkiej nitce.
Frazy, które najbardziej mi się podobają:

czegokolwiek
choćby trafienia z rozkalibrowanej wiatrówki
w cienką nitkę na której dyndało jakieś tam fatum

na nitce wirowało moje wyobrażenie siebie
przesunięcie szczerbinki poprawiło cel drugiego strzału
opadanie nie przybrało wyrafinowanej formy ot
eurydyka zdmuchnęła kropkę-proch znad kremowego blatu
dookoła niby nic nie zmieniło anturażu
jedynie czarnulka pisała litery w odwrotną stronę

znów chodzę po łączce

Pozdrawiam
L

[zimny grog]

Peel dorósł, życie okazało się całkiem inne od dziecięcych wyobrażeń, ale sentyment pozostał, chociaż „dynda” niebezpiecznie i ironicznie na cienkiej nitce.

bez wiatrówki (a może nią) trafiłaś na 9 i 8 dziesiątych w sedno myśli mej.

pozdrawiam S

[Lucile]

bez wiatrówki (a może nią) trafiłaś na 9 i 8 dziesiątych w sedno myśli mej.

nie ma lepszego odzewu dla komentatora, niż powyższy, miód, chałwa, rachatłukum oraz małmazja

[Marcin Sztelak]

Bardzo dobry wiersz, sentymentalny, ale z wyczuwalnym dystansem do sentymentalizmu. Zdrobnienia świetnie podkreślają retrospektywny charakter tekstu.

Pozdrawiam.

[zimny grog]

sentymentalny, ale z wyczuwalnym dystansem do sentymentalizmu

jak to mawiał jeden taki można, można nawet wypić można , byle z miarką

również pozdrawiam.

[tetu]

Kurczę, czytam któryś raz i im więcej czytam, tym więcej odkrywam.
Piękny wiersz. Wspomnieniowy, nostalgiczny. Z jednej strony nadzieja, z drugiej pogodzenie się
z rzeczywistością.
I te równoległe łąki...wzruszający wiersz.

[zimny grog]

miło autorowi takie słowa przeczytać pod swoim tworem

Z jednej strony nadzieja, z drugiej pogodzenie się
z rzeczywistością.

zdaje się, że wraz ze stażem zbliżamy się do stanów "nirwanowych" co by przez to nie rozumieć.

pozdrawiam.